Kinderen zijn het hoogste goed. Maar zo af en toe kunnen ze ook vlotjes de vergelijking doorstaan met de eerste de beste weliswaar onschuldige muggensoort. Ze prikken dan wel geen bloed, maar van tijd tot tijd slagen ze er wonderwel in om alle energie uit je lijf te zuigen.
Door oeverloos door te drammen. Door eindeloos rond te springen, je zou al moe worden van er gewoon naar te kijken. Door net iets te veel decibels te produceren – een ingebouwde mute-knop zou af en toe toch wel heel handig zijn.
Je houdt er geen jeukende muggenbeten aan over. Maar wel een piepende tuut in de oren of een hoofd dat op springen staat. En het gevoel dat je na kinder-bedtijd alleen nog net voldoende energie overhoudt om in je zetel te ploffen en de zetelaardappel uit te hangen.
Het slechte nieuws: je kan geen anti-muggenspray of iets dergelijks gebruiken om je te beschermen. En een vliegenraam zal ook niet helpen. Het goeie nieuws: je hebt geen zware medicatie nodig om te genezen. Een zalig warm bad met geurend badschuim en een goed glas wijn, of de sportschoenen aantrekken en een uurtje alles geven tot je hoofd weer leeg is, meer is er niet nodig. Zo heb je weer voldoende energie om de volgende ochtend vol enthousiasme paraat te staan voor de rondstuiterende kroost. Want behalve energie-vretend, zijn die lieve kindertjes toch ook verslavend en onmisbaar 🙂
En als die lieve kindertjes de muggen van dienst mogen zijn, dan zou ik heel graag eens het vliegje van dienst willen zijn. Ik beloof dat ik geen vervelende, zoemende bromvlieg zal zijn. Ik zal me verdekt opstellen en gewoon observeren, je zal geen last van me hebben. Dan zou ik eens een dagje observeren in de crèche, en een dagje in de klas. Dat lijkt me wel wat. Eens bekijken wat ze daar allemaal uitspoken, hoe ze zich gedragen, hoe sociaal ze zijn, hoe goed ze luisteren. Zo een dag een vliegje zijn, als dat eens kon…
Op voorwaarde dat ik dan geen eendagsvlieg ben, en dat de vliegenmepper thuis blijft, dat wel. Want ik wil graag nog terugkeren om de mama-mug te zijn! 🙂