# Actua – MAMoiselle Blogt

21 wensen voor een fantastisch 2021

2020 is voorbij. Tijd voor een nieuw begin en een frisse start. En ik weet het wel, het zou naïef zijn om te denken dat de wereld er plotsklaps als vanouds uitziet. Maar, naïef of niet, ik hoop toch dat dit stilaan onze realiteit wordt. Voor 2021 wens ik:

Dat we elkaar in de armen kunnen vliegen, om elkaar niet meer los te laten. Dat we kunnen knuffelen als nooit tevoren.
Dat we feestdagen weer kunnen vieren zoals we dat willen: met familie en vrienden.
Dat we Moeder- en Vaderdag zorgeloos bij onze ouders kunnen doorbrengen.
Dat verjaardagsfeestjes weer kunnen en mogen. En dat we daarbij zelfs – hoe roekeloos! – een kaarsje kunnen uitblazen op een grote taart.
Dat kinderen en studenten, klein en groot, elke dag naar school kunnen. Zonder code oranje, rood of appelblauwzeegroen, zonder afstandsleren en zonder pre-teaching maar mét sociale contacten.
Dat we die mondmaskers over de haag kunnen gooien. Mijn niet-langer-bedampte bril zal dankbaar zijn.
Dat we kunnen dansen tot de zon opkomt.
Dat ‘bubbels’ alleen nog voorkomen in ons glas of bad.
Dat we kunnen genieten van een gezellige barbecue met (onbeperkt veel) vrienden, waarbij de tranen over onze wangen rollen van het lachen.
Dat de horeca bloeit als nooit tevoren en we al die gemiste etentjes en terrasjes ruimschoots kunnen inhalen.
Dat we nooit meer ongewild met een serieuze uitgroei of een scheef geknipt bloempotkapsel door het leven moeten maar gewoon naar de kapper kunnen wanneer we dat willen.
Dat niemand noodgedwongen alleen een verlies moet zien te verwerken. Dat niemand slecht nieuws op zijn eentje te boven moet zien te komen, zonder steun en nabijheid van vrienden en familie.
Dat we allemaal weer kunnen werken wanneer, waar en hoe we dat willen.
Dat we ruimte hebben voor een moment voor onszelf, en dat we als gezin niet willens nillens godganse dagen op elkaars lip moeten zitten.
Dat we uit de bol kunnen gaan op concerten en festivals, kunnen genieten van theater en kunnen opgaan in een fantastische film in de cinema.
Dat de wereld aan onze voeten ligt en we weer kunnen gaan en staan waar we willen.
Dat we grenzeloos kunnen dromen en plannen kunnen maken.
Dat we wijze lessen meenemen uit het afgelopen jaar. Zoals: dat er meer respect is voor de zorg. Dat wandelen leuk is. Dat thuiswerken kan. Dat een overvolle sociale agenda geen must is en dat het ook anders kan. …
Dat we een hernieuwde appreciatie en dankbaarheid hebben voor al die dingen die we voorheen als vanzelfsprekend beschouwden.
Dat 2020 en corona alleen nog een nare droom lijken.
Een goeie gezondheid, want dat is nog altijd de allerbelangrijkste prioriteit en alles valt of staat daarmee.

Op naar een doodgewoon en net daardoor fantastisch 2021!

31 december 2020

LorePlaats een reactie

20 dingen die we begin 2020 nooit hadden kunnen voorspellen

Wat. Een. Jaar. Dat is zowat het enige wat ik kan bedenken als ik terugkijk op het afgelopen jaar. Of: wat een k*k-jaar. Dat ook wel. Het voelt nog altijd een beetje surreëel allemaal. Serieus, had ik in januari een blik in de toekomst kunnen werpen, het had me complete science fiction geleken. Echt, wie had al deze dingen kunnen voorspellen?

Wie had kunnen voorspellen …

Dat homewear dé fashion trend van het jaar zou worden.
Dat het een ‘trend’ zou zijn om een kapsel met uitgroei te hebben. Of noemen ze dat tegenwoordig een ombre?
Dat we massaal zelf haar zouden beginnen te knippen, en er dus opvallend veel bloempotkapsels en scheef geknipte frou’s zouden gesignaleerd worden.
Dat het gênanter zou zijn om in het openbaar te hoesten dan een scheetje te laten.
Dat het woord ‘bubbels’ zo’n negatieve bijklank zou krijgen.
Dat het überhaupt mogelijk zou zijn om wekenlang van thuis te werken mét kinderen. En dat mensen dat ook effectief zouden overleven (toegegeven, nipt weliswaar). Mind blowing!
Dat geen kat raar zou opkijken als er tijdens een online meeting met collega’s een kind in onderbroek of pyjama door het beeld komt gewandeld. Of wanneer je tijdens een belangrijke call een kind op het toilet hoort roepen ‘Ik heb gedaaaaaaaan’.
Dat onze kinderen zouden verlangen naar de dag dat de scholen terug opengingen. Of dat ze zouden zuchten: “seg, ze gaan die vakantie nu toch niet wéér verlengen zeker!”
Dat skyperitieven een algemeen gekend fenomeen zou zijn.
Dat er een compleet nieuwe woordenschat zou bestaan. Oké, er komen elk jaar wel een paar nieuwe woorden bij, maar wie had kunnen voorspellen dat ons woordenboek dit jaar zó rijkelijk zou worden aangevuld met woorden als ‘knuffelcontact’, ‘anderhalvemetersamenleving’ (levert volgens mij best veel punten op bij Scrabble!), zelfquarantaine, lockdown …?
Dat de verkoop van de vuurkorven en -schalen zou boomen.
Dat wandelen dé nationale sport zou worden.
Dat zelfs de grootste sport-hater zou beginnen te joggen of fietsen. Alles om toch maar even buiten te komen!
Dat we de postbode vaker zouden zien dan onze familie. En onze vrienden. En onze collega’s. Dan eender wie buiten ons gezin dus eigenlijk.
Dat België de wereldpers zou halen met het nieuws dat er buiten je gezin maar één iemand je toilet mag gebruiken.
Dat er massaal toiletpapier zou gehamsterd worden.
Dat mondmaskers niet alleen iets zouden zijn voor Japanse toeristen. En dat er een markt zou zijn voor mondmaskers met leuke kleuren, tekeningen en opschriften.
Dat het verdacht zou zijn om een grote hoeveelheid pizza’s te bestellen.
Dat we Kerst en Nieuw alleen met ons gezin zouden kunnen vieren.
Dat we het best wel ironisch zouden vinden om terug te denken aan hoe enthousiast we op Oudejaarsavond aftelden om aan 2020 te beginnen.

19 december 202019 december 2020

LorePlaats een reactie

15 vaststellingen na bijna 6 weken ‘in ons kot’

Het is ondertussen al bijna 6 weken dat we ‘in ons kot’ zitten. En in die weken is er ons toch één en ander opgevallen. Een paar vaststellingen:

De kinderen hebben de hele dag door honger. Behalve als het etenstijd is, dan is die honger op miraculeuze wijze verdwenen, om een halfuur later toch weer op te duiken.
De vaatwasser draait overuren. Het lijkt wel alsof dat ding de hele dag door moet staan draaien willen we de constante stroom aan vaat de baas kunnen.
De ketchup-voorraad ging er nog nooit zo snel doorheen als nu. (Het zou eventueel kunnen dat dat ook geldt voor de wijnvoorraad, maar sssst, dat heb je niet van mij!)
Het is nu wel heel duidelijk dat de quote ‘Schoonmaken met kinderen in huis is hetzelfde als je tanden poetsen terwijl je koekjes eet” echt 100% klopt. ECHT! Dweilen met de kraan open, dat is het.
Ik blijk een strenge juf te zijn. Om niet te zeggen dat er eigenlijk geen juf aan mij verloren is gegaan. Meer uitleg moet ik daar niet aan geven. Of toch, om dan het beetje juf dat ik in mij heb naar boven te halen: Maak een zin waarin je de woorden ‘gebrek’ en ‘geduld’ correct gebruikt. Duidelijk? 🤪
Normaal moeten de laatste paaseitjes nog snel worden opgegeten voordat Sinterklaas in het land is. Ik voorspel dat dat niet het geval zal zijn dit jaar, die voorraad slinkt precies rapper dan anders. Ik denk dat dat puur ligt aan het feit dat de paashaas niet bij de oma’s en opa’s kon langskomen. (Nee, niet omdat we meer chocolade eten, ben je gek. Je hebt zelf te veel chocolade gegeten!)
Ik heb geen idee meer welke dag het vandaag is. Alle dagen lijken op elkaar en de ene week vloeit over in de andere zonder dat ik er nog een idee van heb.
Ik trok nog nooit met zoveel plezier mijn loopschoenen aan. Echt, geen betere motivatie om te gaan lopen dan nu. Je mag BUITEN! En dat kan zelfs ZONDER KINDEREN! Marathon, here I come! (Bij wijze van spreken, voordat er hier verwachtingen worden gecreëerd 🙈)
Ik ben sowieso fan van mooi weer, maar ik ben echt nog nóóit zo oprecht blij geweest met het zonnetje en het mooie weer als nu. Ik mag er niet aan denken dat het de voorbije weken hele dagen had geregend en gestormd – pure horror!
Er zijn dagen waarop ik het allemaal niet meer zie. Dagen waarop ik stijf sta van de frustraties en stress, en waarop dat looptochtje pure noodzaak is om me toch even af te reageren. Dagen waarop ik baal als een stekker, omdat er geen leuke dingen zijn om naar uit te kijken. Omdat we geen perspectief hebben. Hoe lang moeten we nog in onze kot blijven? Wanneer mogen de kids weer naar school? Wanneer kunnen we weer leuke uitstapjes doen? Wanneer kunnen we weer op reis?
En er zijn dagen waarop we er gewoon het beste van maken. Waarop we relativeren – we zijn tenslotte gezond, we hebben werk, … Dagen waarop we leuke dingen proberen in te plannen en ons optrekken aan de kleine dingetjes.
Emoties zijn all over the place. Een echte rollercoaster is het. Een uitbarstingske hier of daar hoort er gewoon bij, heb ik me laten wijsmaken.
Alles blijkt te wennen. Er kijkt bijna niemand nog raar op als er tijdens een videomeeting met collega’s plots een kind in pyjama komt binnengewandeld. Of als er een kinderstemmetje vanop het toilet roept “Ik heb gedaa-aa-aan!” tijdens die belangrijke call. Niks aan de hand, toch?
Als we al dachten dat het een huzarenstukje was om al die ballen in de lucht te houden, dan kunnen we nu – groen lachend – aan den lijve ondervinden dat er altijd nog een paar ballen bij kunnen. In theorie althans.
We hebben veel om dankbaar over te zijn. De mensen die het beste van zichzelf blijven geven in de zorg en veel andere sectoren. Het zonnetje dat schijnt. Onze gezondheid. Het feit dat we talloze digitale opties hebben om toch contact te houden met de buitenwereld. Onze familie en vrienden, ook al is het dan tijdelijk van op een afstandje. En daar moeten we ons aan optrekken …