Ondertussen is het alweer bijna twee weken geleden, het lentefeest van Leon. Ik kreeg ondertussen al een aantal vragen over hoe we het allemaal hebben aangepakt, dus daarom: een verslagje, van voorbereidingen tot D-day.
To party or not to party?
Leon is niet gedoopt, en hij zou dus niet zijn eerste communie doen zoals ik zelf deed indertijd. Hij zit echter wel op een katholieke school (omdat het een goeie school is, omdat het dichtbij is, …) waar er geen alternatief is voor die eerste communie. Dat zorgde even voor wat getwijfel bij ons: moesten we dan wel een feest geven? En hoe moesten we dat dan precies aanpakken?
Al vrij snel waren we het er over eens: eerste communie of niet, de overgang van kleuter naar lagereschoolkind en de bijhorende enorme groei, zowel fysiek als mentaal, dat is een grote mijlpaal. En dat mag echt wel gevierd worden wat ons betreft! To party dus, en zo konden we beginnen te plannen.
Locatie
Een lentefeest, zover waren we al. Maar waar moest dat dan doorgaan? Weer iets om over te twijfelen 😉 We zouden met een twintigtal zijn. Op zich zouden we die nog nét allemaal thuis een plaatsje kunnen geven, maar dan zou er geen speelruimte meer overblijven. En ik vermoed dat de definitie van fun voor een kind niet bepaald gelijkstaat aan urenlang tafelen zonder te kunnen spelen.
Dus gingen we op zoek naar een andere locatie. Ik googlede er op los en contacteerde een paar zaaltjes en restaurants. We waren echter al vrij laat (herfst) en dus waren veel zaaltjes al niet meer vrij. Bovendien waren de prijzen vaak niet mals: een hoge huurprijs voor het zaaltje, en dan moet je nog beginnen aan catering, drank, eventueel een springkasteel of entertainment, …
We wilden er vooral voor Leon (en de andere kids) een memorabele dag van maken, en dus begonnen we ook andere opties te bekijken.
Uiteindelijk viel onze keuze op Plopsaland: een hele dag pretpark-plezier met de familie en beste vrienden, en over de middag gezellig samen eten – dat leek ons al meer de definitie van fun te benaderen voor een kind dan urenlang tafelen zonder te kunnen spelen 😉. Misschien dat het dan niet het meest verfijnde eten zou zijn en misschien dat het niet de eerste keuze zou zijn van de volwassenen, maar die dag gingen we voor ‘kinderen baas’.
We stelden Leon nog voor de keuze: een weekendje Disneyland met het gezin, of het feest in Plopsaland. En het werd dus dat laatste.
Vestimentaire voorbereidingen & foto’s
De datum en de locatie lagen vast: fluitje van een cent, zo’n lentefeest organiseren! Ahum, daar had ik me dus even mispakt. We dachten: de locatie is er, zij zorgen voor het eten, dus wat hebben we dan nog te doen? Meer dan verwacht, zo bleek 😊
In december lagen de communiecollecties in de winkel. Belachelijk vroeg, vond ik. In januari hoorde ik dat de meesten al aan het communie-shoppen waren en dat sommige dingen zelfs al uitverkocht waren, dus gingen we toch ook maar op zoek. Die zoektocht ging vlot: Leon zag een hemd dat hij absoluut wou, en ik koos de rest van de outfit. Check!
Ondertussen bedacht ik me dat het wel leuk zou zijn om professionele foto’s te laten nemen. Zo zouden we een mooi aandenken aan de dag hebben, en we zouden die foto’s ook kunnen gebruiken voor een bedankkaartje. Ik contacteerde een fotografe, en daar konden we twee weken later al terecht. Check!
Plots schoot het me te binnen: zouden we ondertussen ook geen gezinsfoto laten nemen? Als we dan toch eens voor een professionele lens stonden, konden we de kans op een geslaagde gezinsfoto niet laten schieten. Maar eh… dat betekende dat we op een paar dagen tijd ook voor de rest van het gezin nog kleren moesten zien te scoren. Oeps! Leve het online shoppen (en leve het feit dat ik een ervaren rot ben en mijn Master in het online shoppen al lang heb behaald, je ziet dat het nog ergens goed voor is), en na de nodige stress konden we ook dat euvel afvinken. Check!
De dag voor de fotoshoot werd Leon ziek. Heerlijk toch, die geweldige timing van kinderen 😊. Gelukkig leek hij er op de dag zelf weer bovenop te zijn, dus kon de shoot doorgaan zoals gepland, en alles liep min of meer gesmeerd. Ook al zagen we achteraf dat het feestvarken toch maar wat pips en bleekjes op een paar foto’s stond, er zaten ook heel wat geslaagde foto’s bij. Check!
Uitnodigingen en bedankjes
Next: de uitnodigingen en bedankjes. Ik spotte een leuk ontwerp voor een uitnodiging bij Tadaaz, en dat was er eentje met een foto. Waarna ik dus snel een tweede fotoshoot organiseerde: eentje zonder zijn feest-outfit en waarbij ik zelf mijn beste fotografiebeentje voor zette. We trokken naar het natuurdomein de Bourgoyen, gewapend met feestelijke ballonnen. Na een halfuur hingen die ballonnen ergens in de hoogste boom, oeps… Maar geen nood, gelukkig hadden we al een aantal geslaagde foto’s. Check!
Tijd voor de bedankjes. We kozen voor een kaartje assorti met de uitnodigingen, en een kleiner kaartje dat gebruikt kon worden om uit te delen aan de vriendjes van de klas. Het kleurenthema lag zo meteen vast: muntgroen en goud.
Voor de volwassenen op het feest voorzagen we kleine flesjes Hola cava, gepimpt met een gepersonaliseerd etiket (van Vistaprint).
En voor de kindjes kozen we voor een blikken doosje dat we personaliseerden met stickers en vulden met snoepjes, en een kokertje met kleurpotloodjes, ook weer gepersonaliseerd met stickers (allemaal van Tadaaz). Zo konden we meteen inspelen op mogelijke verveling aan tafel: kleuren for the win. Check!
Finishing touch: de tafel
Op zich hoefden wij ons van de tafel niets aan te trekken: die stond mooi gedekt tegen dat we toekwamen. Maar het leek ons toch net iets fijner om die extra feestelijk én persoonlijk te maken. Daarom kocht ik de letters van zijn naam in papier-maché en spoot die in het goud.
Samen met de bedankjes bestelde ik ook placemats met foto’s (waarop achteraan een tekening stond om in te kleuren – ideaal als entertainment dus) en ik zorgde voor gouden naamkaartjes. Ik wou ook nog vlaggetjes bestellen, maar omdat ik niet zeker wist of we die daar gemakkelijk zouden kunnen ophangen liet ik dat uiteindelijk maar zo. De dag voor het feest haalden we nog ballonnen om aan de stoel van het feestvarken vast te maken en om de tafel te versieren. Zo hadden we alles in huis om de tafel helemaal te pimpen. Check!
En toen waren we er helemaal klaar voor. Restte ons alleen nog ons zorgen te maken over de weersvoorspellingen. Want die zagen er, om het met een understatement te zeggen, niet bepaald rooskleurig uit (als in storm, regen, onweer en koud, hoera 😬).
D-day
Eindelijk was het dan zover: de dag waar Leon al zó lang naar uitkeek. Met vlindertjes in de buik en een beetje zenuwachtig begon hij aan ZIJN dag. En we merkten al meteen het voordeel van slechte weersvoorspellingen: geen file richting de kust 😉.
Al dreigde dat weer toch even roet in het eten te gooien: toen we aankwamen en ons gerief uit de auto haalden, waaide één van de ballon-versieringen prompt de parking op. (Ze hadden storm voorspeld, weet je nog?) Waarna ik elegant (ahum) met mijn lang kleed een sprintje inzette om het kleinood nog te redden. Check! 😜
Uiteindelijk werd het een fantastische dag. Op één enkele bui (op een moment dat ik zelf binnen de tafel aan het pimpen was) en een paar druppels na bleef het de hele dag droog. En dankzij de slechte voorspellingen was er totaal geen volk in het park, waardoor we nauwelijks ergens hoefden aan te schuiven.
En weet je, eigenlijk was dat weer helemaal niet belangrijk (al was ik maar wat blij dat we niet volledig werden uitgeregend, dat geef ik grif toe). En eigenlijk draaide het helemaal niet om de perfecte tafel etc. (maar maak dat mijn neurotische zelf maar eens wijs! 🤓) Het stralende en glunderende gezichtje van mijn zoon, dáár ging het natuurlijk om. En het warme gevoel om deze dag samen met alle aanwezigen te kunnen vieren, dát zorgde voor de mooiste herinneringen. De rest was gewoon de kers op de taart.
Tegen de middag trokken we naar het Prinsessia-restaurant. Daar werd Leon hoogstpersoonlijk opgewacht door Kabouter Plop, en hij voelde zich meteen de koning te rijk.
De zaal bleek echt feestelijk te zijn en dus een ideale locatie.
Het eten was lekker, de sfeer zat goed, en het feestvarken glunderde van oor tot oor. 
(Oh ja, ook de wijn was lekker – moet ik er nog bij vertellen dat ons hoofd in de namiddag wel heel erg draaide bij bepaalde attracties? 🤪).
En natuurlijk sloten we de maaltijd op traditionele wijze af met een ijslammetje.
In de namiddag konden we nog uitvoerig alle attracties uittesten: er was helemaal geen volk. Zo konden we zelfs vier keer gewoon blijven zitten op De Draak en Viktors Race, en bij het Bos van Plop konden we gewoon binnenwandelen en op de bootjes stappen. Dikke fun dus!
Dat het een geslaagde dag was, waar we nog lang met warme herinneringen aan kunnen terugdenken! Bedankt aan iedereen die er voor Leon zo’n fijne dag van heeft gemaakt! ❤️
(Oh ja, even voor de duidelijkheid: #nonspon 😜)
