Mijn naam is Lore, en ik moet jullie iets bekennen. Ik ben een trouwe kijker van Thuis. Toen ik jaren geleden ging samenwonen, begon ik mee te kijken met mijn wederhelft, en voor ik het besefte, volgde ik het reilen en zeilen van Frank, Simonneke, Rosa, Peggy en co op de voet.
De scenarioschrijvers van Thuis zijn niet vies van taboes doorbreken. Transgenders, drugsverslavingen, homosexualiteit, adoptie, scheidingen, allochtonen, … You name it, en het kwam in Thuis al aan bod. Met bijna dagelijks meer dan een miljoen kijkers, lijdt het geen twijfel dat er door de programma-makers baanbrekend werk wordt geleverd om het pad te effenen voor taboes.
Zonder te willen overkomen als een azijnpisser, blijf ik op het vlak van baby’s de laatste weken echter wat op mijn honger zitten. De mede-fans van Thuis zullen het ongetwijfeld weten: sinds Kerstmis zijn Tim en Sam de trotse ouders van baby Hanne. Net een maand oud dus, dat kleine schatje. Met groeiende verbazing zagen we de afgelopen weken de opmerkingen van de jonge ouders en hun entourage. Dat de mama er toch wat moe uitziet precies. Dat die baby ’s nachts weent verdikke. Dat een nachtje doorslapen nu toch wel eens zou mogen. Dat de ouders nu pas fut hebben om een feestje bij te wonen. Het kind is begot 4 weken oud. Hoezo, doorslapen? Hoezo, nu pas (?!) een feestje?
Pas op, ook in de echte wereld sta ik er soms van te kijken. De eerste vraag die gesteld wordt aan nieuwbakken ouders is steevast “En? Slaapt de kleine goed?” Het is me nooit helemaal duidelijk wat er dan precies bedoeld wordt. Toen mijn zoontjes enkele weken oud waren sliepen ze in blokjes van 3-4u, van voeding tot voeding. Dus ja, in principe sliepen ze goed. Maar wellicht bedoelde de vraagsteller eerder “slaapt hij/zij al door?” Geen idee waar die maatschappelijke fixatie op doorslapen vandaan komt, bij kindjes die nauwelijks de moederschoot hebben verlaten. Natuurlijk zijn er baby’s die op 2 weken al doorslapen. Niets mis mee, uiteraard. Maar laat ons eerlijk zijn, ze zijn toch eerder de uitzondering dan de regel. Zo zullen er evenzeer voorbeeldbaby’s zijn die overdag vooral dutten en hun ouders rust en tijd gunnen, maar de meeste ouders zijn de eerste weken toch vooral moe, en zijn al blij dat ze tijd vinden om te douchen, laat staan dat hun hoofd naar feestjes staat.
Het helpt natuurlijk als je daarop voorbereid bent. Het helpt als je weet dat je de eerste maanden niet moet rekenen op veel nachten met 8 uur slaap of meer – als je dan toch met je gat in de boter bent gevallen is het des te leuker als je daar niet op had gerekend. Het helpt als je er op voorhand al van uit gaat dat je de eerste weken of maanden niet veel tijd zal hebben voor jezelf, je relatie, of je vrienden, en dat feestjes wellicht het laatste zullen zijn waar je mee bezig bent. En net daarom vind ik het jammer dat een programma zoals Thuis niet echt helpt om een realistisch beeld te scheppen. Dat de meer geroutineerde “mama’s” in de serie niet aangeven dat het doodnormaal is dat baby huilt en niet doorslaapt, dat mama en papa niet veel tijd hebben, en dat het allemaal wel beter wordt met tijd en boterhammen. Dat ze integendeel verbaasd reageren dat mama er zo moe uitziet, dat houdt de rozewolkenmythe alleen maar in stand, alsof die vermoeidheid niet doodnormaal is…
Ik weet het wel, het is en het blijft televisie, en dus moeten we het zoutvat altijd binnen handbereik houden – ik heb in het echte leven ook nooit geweten dat een baby ter wereld komt zonder 1 spatje bloed. Maar een serie dat geen taboe uit de weg gaat, kan toch ook een realistischer beeld schetsen van de kraamtijd? We moeten niet verschieten dat nogal wat jonge ouders flink schrikken van de realiteit, als de maatschappij vaak een vertekend beeld ophangt; en niet in het minst de media.
En dan moet er me nog iets van het hart. Er ging een klein steekje door me heen toen ik zag dat baby Hanne vanaf dag 1 flesjes kreeg. Begrijp me niet verkeerd, het is geenszins mijn bedoeling om een polemiek te starten over wat nu het beste is voor een kind, flesjes of borstvoeding. Voor mij was borstvoeding de evidente keuze, maar ik begrijp dat voor andere mama’s misschien flesjes de evidente keuze zijn. Elke mama moet doen waar ze zich goed bij voelt, nietwaar.
Feit is echter wel dat borstvoeding nog al te vaak moet opboksen tegen bepaalde vooroordelen. Het heeft nog al te vaak een geitewollensokken-imago. Bovendien is borstvoeden in het openbaar tot de dag van vandaag nog steeds not done voor veel mensen. Net daarom vind ik het leuk om af en toe op foto’s te botsen van celebrities die een lans breken voor borstvoeding en het in één beweging een hipper imago aanmeten; denk maar aan Alyssa Milano, P!nk of Doutzen Kroes. En net daarom vind ik het een beetje een gemiste kans dat dit taboe niet wordt doorbroken in Thuis. Dat er automatisch voor flesjes wordt gekozen en dat borstvoeding zelfs niet ter sprake komt.
Nogmaals, elke mama kiest zelf wat zij het beste vindt voor haar kindje, respect voor elke keuze. Het zou alleen wel eens leuk zijn voor de verandering om een mama in de spotlights te zien, echt of gespeeld, die kiest voor borstvoeding. Om te zien dat borstvoeding niet alleen in theorie wordt gepromoot, maar ook in de praktijk. Het doet me wat denken aan Kind & Gezin, waar borstvoeding uit volle borst (no pun intended) wordt aangeprezen, maar waar je na drie maanden al heel nadrukkelijk moet herhalen dat je inderdaad nog altijd (?) borstvoeding geeft, en nog altijd voltijds. Waarna je huiswaarts keert met de vermelding van de meest geschikte poedermelk in het kind-boekje, “voor het geval dat”. Je moet al sterk in je schoenen staan en echt overtuigd zijn van borstvoeding om dan gewoon vrolijk verder te doen. Net zoals je al sterk in je schoenen moet staan om je kindje de borst te geven in het openbaar, en daarbij de nieuwsgierige/afkeurende blikken te negeren of trotseren. Theorie versus praktijk… Alle campagnes om borstvoeding te promoten ten spijt, een rolmodel in de praktijk spreekt veel luider dan 1000 woorden.
Ik kan me natuurlijk wel inbeelden dat borstvoeding gewoon minder praktisch in beeld te brengen is, maar borstvoedend Vlaanderen ware Thuis dankbaar geweest voor die inspanning…
Dit gezegd zijnde, ik blijf elke avond trouw op post 😉
MAMoiselle Blogt 
Awel, ge hebt overschot van gelijk!
LikeLike