Kunnen we die winter skippen?

Ik ben het moe. Ik ben het beu. Ik heb het helemaal gehad. Wat zeg ik, ik ben het spuugzat. Kunnen we die kou, wind, regen en dergelijke afvoeren, liefst naar Siberië of nog verder? Kan de winter nu inpakken? En kunnen we die polar vortex, waarvan de naam alleen al als een vloek klinkt, vriendelijk maar kordaat de deur wijzen?

Een jaar geleden ben ik beginnen te lopen. Niet voor het eerst: ik kan je niet vertellen hoe vaak ik de Start To Run reeks heb gelopen, maar ik weet wel dat ik alle muziek die erin voorkomt uit het hoofd kan opnoemen 😉. De vorige keren viel ik telkens stil in de winter, want lopen in de kou is niet mijn ding. Deze keer heb ik echter doorgezet (summer bodies are made in wintertime en zo van die bond-zonder-naam-clichés, weet je wel). Maar het is niet meer te tellen, het aantal keren dat ik de voorbije weken / maanden als een verzopen kat terug thuiskwam. Hoe vaak ik compleet verkleumd van de kou was, en hoe vaak ik al vloekend tegen de wind in moest beuken terwijl ik naar adem hapte. Dat was ook het voorbije weekend het geval, toen ik mijn 10km al vloekend afhaspelde omdat de wind ervoor zorgde dat ik bijna achteruit liep, en toen ik alleen nog maar kon denken dat ik dat slechte weer met elke vezel in mijn lijf haatte.

Noem me een watje, maar gisterenavond dacht ik ‘foert’. En ik nam een heerlijk bad in de plaats, waarbij de warmte langs al mijn poriën binnensijpelde. Sporten is gezond en zo, maar bij -4 trek ik mijn grens. We moeten nu ook niet overdrijven he.

En hoe ik het ook bekijk: elk jaar kom ik tot dezelfde conclusie. Vanaf pakweg januari is de pret er wat mij betreft af. Dus kunnen we die winter niet gewoon skippen? Of á la limite beperken tot pakweg een maand?

Want ik zie er heus wel de charmes van in, van de wisseling van de seizoenen en de veranderingen in de natuur. Ik besef wel degelijk dat het door de koude en donkere winter is dat we dubbel en dik kunnen genieten van de eerste zonnestralen in de lente. En ik kan echt wel genieten van de herfst, van even uitwaaien en daarna opwarmen met een warme choco, van de gezelligheid en van me lekker onder een fleece dekentje in de zetel nestelen. Net zoals ik geniet van de donkere maar gezellige feestdagen.

Maar eens de kerstperiode en bijhorende gezelligheid, warme familiemomenten en sfeervolle lichtjes achter ons liggen, dan komt de kater. De portefeuille is leeg na al die kerstcadeau’s en -dinertjes. De broek spant net iets te veel. Het blijft koud en guur, zonder de mooie kerstbomen en kaarsjes die ons hart verwarmen. De dagen blijven kort en donker. Er liggen geen feest- of verlofdagen in het verschiet. Meer dan reden genoeg voor een dipje of heuse winterdepressie, toch?

Dus, als we nu eens allemaal lief lachen naar Sabine en Frank, zouden zij dan niet voor een kleine meteorologische aanpassing kunnen zorgen? Eentje waarbij de winter na een maand is afgelopen, en waarbij het nu al volop lente is? Wie weet vinden we die koude en gure winter dan wel fantastisch, omdat het zo uitzonderlijk is. En de rest van het jaar zijn we goedgemutst dankzij de zonnestralen op onze snoet. Dus alsjeblieft, please, por favor: Sabine en Frank, doe jullie best! Deal?

Who’s with me? 😎