3, 2, 1 … Jump!

Ik schreef het eerder al: meisjes van dertig durven zich al eens aan een carrièremove te wagen. En ik ben daar dus geen uitzondering op: vanaf maandag spring ik in het diepe en word ik volledig freelancer. Hoeraaa! En ook wel: help, waar ben ik aan begonnen?! 😉

Tot vandaag combineerde ik een job als bediende met freelancen in bijberoep. Maar die job als bediende heb ik vandaag dus vaarwel gezegd. Het afscheid was met gemengde gevoelens – 6 jaar veeg je natuurlijk niet zomaar uit, en afscheid nemen doet altijd een beetje pijn. Maar een mens moet zijn dromen durven na te jagen. En dus sluit ik vandaag de ene deur, om maandag een nieuwe te openen. Hopelijk liggen daar boeiende avonturen en heerlijke verhalen op me te wachten. 🙂

Natuurlijk ga ik sommige collega’s missen, en ik geef mijn zekerheid op; maar ik krijg er veel voor in de plaats. Ik ga een job doen die me 100% ligt en waar ik echt gelukkig van word, en dat alleen al maakt het de moeite waard. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik er mijn hele leven van heb gedroomd om schrijfster/journaliste te worden, en dus ben ik over the moon dat het eindelijk zover is. Ik sta te trappelen van ongeduld om erin te vliegen. En ik vind mezelf one lucky girl dat ik deze kans krijg 🙂 .

Bovendien krijg ik er de flexibiliteit en vrijheid gratis bovenop. Thuiswerken, mijn uren zelf regelen … leve het freelance bestaan! Want laat ons eerlijk zijn, als mama is het een droom: voltijds werken, en toch 3 dagen in de week aan de schoolpoort kunnen staan om de kindjes op te halen. Welke mama zou dat niet willen? Natuurlijk impliceert dat ook dat ik ’s avonds nog vaak achter mijn bureau zit, maar ik ben blij dat ik die keuze kán maken. Want daarvoor krijg ik veel tijd met mijn patatjes in de plaats, en dat is onbetaalbaar.

Stiekem ben ik ook wel een beetje trots op mezelf. Ik heb zélf hard aan de weg getimmerd om hier te kunnen staan. Jaren heb ik er passief van gedroomd mijn geld te verdienen met schrijven, maar die jobs komen natuurlijk niet zomaar uit de lucht gevallen. Tweeënhalf jaar geleden begon ik met deze blog , ik ging op zoek naar opportuniteiten, en het resultaat is er. Ik heb er hard voor gewerkt, maar dat maakt de voldoening alleen maar groter. En het bewijst: als je iets wil, dan moet je er gewoon keihard voor gaan!

Ik haal dus diep adem, sluit mijn ogen, en ik spring. Hopelijk blijf ik drijven …