Over grote broers

Gisteren stond de hele dag in het teken van ‘nagelbijtend afwachten op nieuws over de broer.’ Die is bezig aan een extreme survival-wedstrijd in Chili, en tegen de ochtend hadden we vernomen dat zijn team uit de wedstrijd lag, om pas 10u later meer nieuws te krijgen. Het bleek gelukkig alleen maar om materiaal-pech te gaan, maar tijdens die lange uren voor dat verlossende nieuws waren er al allerlei rampscenario’s door mijn hoofd geschoten. Oef! Die spanning moet hij ons toch niet elke week aandoen 😉

Ik heb dan ook een broer uit de duizend. Als kind kibbelden we elkaar de oren van het hoofd. En toch was onze band altijd al sterk: tegen hem was tegen mij, en omgekeerd. Als kind maakten we plannen om als vrijwilliger naar het buitenland te trekken. Eigenlijk zou hij als vrijwilliger naar het buitenland gaan, en mocht ik met hem mee om daar zijn potje voor hem te koken :). Tijdens wandelingen op reis liep hij voorop als verkenner. Hij zocht toen al het avontuur op. En ook het sportieve zat er toen al in, dan speelden we Olympische Spelen met de vriendjes in de buurt. 

Wanneer ik in het middelbaar ruzie had met vriendinnen, of toen ik gepest werd, was hij de eerste tegen wie ik mijn verhaal mocht doen toen we thuis kwamen van school. Hij is er altijd voor me geweest. Hij was de eerste om voor me op te komen. Helemaal zoals het een grote broer betaamt. Tijdens de examens namen we samen pauze, om bijvoorbeeld een potje te vogelpikken. 

Ook later vroegen we elkaar raad, over oa relaties. We hadden dan ook hetzelfde ijzersterke duo waar we naar op keken, hetzelfde voorbeeld dat we relatie-gewijs wilden volgen. We zaten samen op kot, vooral omdat dat befaamde ijzersterke duo dan iets minder zou piekeren over hun 17-jarige dochter die het plots alleen moest zien te redden in de grote stad 🙂 En ook toen stond hij me bij met raad en daad. Zo herinner ik me een scheer-incident net voor een mondeling examen, waarbij het bloeden maar niet wou stoppen. Broerlief kwam toen met het lumineuze idee op de proppen om een inlegkruisje rond mijn been te tapen. Snel nog even het kleedje ingewisseld voor een broek, en ik kon rustig naar het examen vertrekken. Altijd paraat, die grote broers 🙂

Ondertussen is hij peter van onze oudste (en samen met de andere peter en die van de jongste de best mogelijke peter mag ik wel zeggen), en wordt hij binnenkort zelf papa. We zijn dus volop bezig om ons eigen warm nest te creëren, en hopen daar even goed in te slagen als ons grote voorbeeld. Hij is nu een sportman met een palmares om u tegen te zeggen, van Iron Mans over BK’s en WK’s, tot extreme wedstrijden zoals de Norseman of 100km door de bergen in China lopen. Hij is coach, eentje die zijn job met ongekende passie en plezier uitoefent. En ik ben een van zijn trouwste en grootste supporters geworden. Het is telkens weer nagelbijten als hij meedoet aan een of andere wedstrijd, de een al extremer en zotter dan de andere. En het is telkens weer opgelucht ademhalen en onnoemelijk trots zijn omdat ie het weer heeft geflikt.

Al was het niet altijd even simpel. Opgroeien met zo’n sportieve, sociale en vlotte grote broer, voelde soms ook wat aan als opgroeien in de schaduw van. Ik herinner me nog levendig het enthousiasme van de leerkrachten LO in het begin van het schooljaar, als ze hoorden dat ik de zus was van. En het tanende enthousiasme slechts enkele weken later… 😉 In je eerste kan een zware tweede zit hebben is ook niet evident, als je broer het jaar voordien zijn eerste jaar met onderscheiding afrondde. Of die keer dat ik de derde prijs won op een poëzie-wedstrijd, net in het weekend dat broer Belgisch kampioen werd. Waarna ik de maandag uitbundig gefeliciteerd werd op school, omdat hij het toch zo goed had gedaan… Maar ik was in de eerste plaats en bovenal natuurlijk apetrots op hem! 

Ik kan alleen maar hopen dat mijn eigen zonen ook zo’n sterke band zullen krijgen, en voor elkaar door het vuur zouden gaan. En ik hoop dat mijn broer en ik er allebei in zullen slagen een even warm nest te creëren voor onze kindjes als dat waarin we zelf zijn opgegroeid. 

Terwijl ik dit schrijf zitten we zalig in het zonnetje op het terras. Grote broer blaast bellen en speelt in de zandbak. Kleine broer kijkt met grote ogen en in volle aanbidding naar zijn grote voorbeeld. Hij lijkt al even gelukkig met zijn grote broer als mama met de hare…