Spring naar inhoud

MAMoiselle Blogt

  • # Momlife
  • # Wanderlust
    • uitstapjes met kids
    • reizen met kids
    • citytrips met kids
    • Duitsland
      • Berlijn
    • Frankrijk
      • Ardèche
    • Italië
      • Toscane
      • Umbrië
    • Spanje
      • Barcelona
      • costa blanca
      • costa cálida
      • Mallorca
      • Sevilla
      • Valencia
    • Jordanië
    • Hongkong
    • Thailand
    • Zuid-Amerika
      • Argentinië
  • # Lifestyle
  • # Actua
  • # Worklife
  • # Passion for Fashion
  • # Foodie
  • # Sporty Spice
  • # Never not reading
  • # Books by MAMoiselle
  • Wie is MAMoiselle?

Tag: ouderschap

Dat ik nooit zonder de kindjes op reis zou gaan. Dacht ik.

Elke mama heeft wel van die pre-kindjes-tijdperk principes die vroeg of laat sneuvelen. Ik zou bijvoorbeeld nooit op reis gaan zonder de kindjes. Want als je kiest voor kindjes, dan kies je er ook voor om alleen samen met hen op reis te gaan, punt. Een keer per jaar een weekendje weg met de wederhelft, met één overnachting, tot daar aan toe. Maar anders? Jamais! Juist ja … Exact een jaar geleden vertrokken we dus op reis. Met ons tweetjes. Naar Hongkong en Thailand dan nog wel, niet bepaald om de hoek.

Hoe dat dan precies gebeurd is? Mijn man kreeg een reisje cadeau van zijn werk. Hij mocht, samen met een groepje collega’s, naar Hongkong, als een soort van bonus. En hij mocht iemand meenemen. En die iemand, dat werd ik dus (het ware hem geraden, of de scheidingspapieren lagen klaar 🤪).

Ik heb getwijfeld. Want mijn kindjes achterlaten, langer dan een weekend? Zo’n verre reis maken? En wat als er iets zou gebeuren, met ons of met hen? Bovendien was de timing niet echt ideaal, om het met een understatement te zeggen. Het vertrek was gepland toen onze jongste exact 1 week naar school ging. Brrrr…. En wat als we hem die eerste week elke dag al huilend moesten afzetten aan zijn klasje?

Maar tegelijk kriebelde het… Ik ben namelijk al jaren besmet met de reismicrobe, en dat blijkt een hardnekkig virus te zijn waar ik onmogelijk nog vanaf geraak. Op dat vlak heb ik trouwens ook een principe: als er zich een kans op reizen aanbiedt, dan grijp ik die met beide handen. Als je me vraagt om mee op reis te gaan, dan ben ik mijn koffer al aan het pakken nog voor de vraag helemaal is gesteld. De bestemming maakt mij niet eens zoveel uit, zowat de hele wereld staat nog op mijn bucket list. We hebben al behoorlijk wat afgereisd, de wederhelft en ik. Cuba, Thailand, de VS, zes maanden door Zuid-Amerika met de rugzak, … En stuk voor stuk koester ik die reizen en de herinneringen eraan. Mentale rijkdom, noem ik dat.

Ook in mijn omgeving werd er trouwens enthousiast gereageerd. Ik zou zo’n buitenkansje toch niet laten liggen zeker? Mijn vrees dat ik als loedermoeder zou beschouwd worden alleen al om die reis te overwegen, bleek dus ongegrond. Met dat laatste duwtje in de rug was de knoop snel doorgehakt. En als je iets doet, dan moet je het ook goed doen, vonden we. Het is toch twaalf uur vliegen, naar Hongkong. Zo’n lange vliegtuigreis, en een knoert van een jetlag, om dan maar vijf dagen ter plaatste te blijven, dat vonden we al te gek. En dus beslisten we nog een vervolg te breien aan het tripje naar Hongkong. We konden ons vliegtuigticket laten aanpassen en moesten zelf enkel instaan voor de extra verplaatsing, dus waarom niet? Bovendien was het weer in die periode niet fantastisch in Hongkong, en we konden wel wat zon gebruiken…

Na lang nadenken en veel opzoekwerk (Reisbureau MAMoiselle at your service: niets leuker dan tripjes plannen!) beslisten we er nog een paar dagen Thailand aan te plakken. Een zonzekere bestemming, niet te ver, en ons vorige bezoek aan het land had alleen maar positieve indrukken op ons nagelaten: prachtige natuur, ongelooflijk vriendelijke mensen, fantastisch lekker eten, lage prijzen, … En bijkomend voordeel: aangezien we er al geweest waren, konden we gewoon relaxen. Op een onbekende plek komt anders de ontdekkingsreiziger in mij weer boven: dan wil ik alles gezien hebben wat er te zien valt, waardoor er van relaxen soms weinig in huis komt. Oeps.

En zo vertrokken we, een jaar geleden. Met een bang hartje, dat wel. Maar het is ongelooflijk goed meegevallen. We wisten dat de kindjes in goede handen waren (waarvoor dank!!), en konden regelmatig eens skypen met het thuisfront. Zo zagen we dat zij het uitstekend stelden en niet gewoon huilend zaten te wachten tot we terug thuiskwamen ;-).

Wij werden ondertussen keihard in de watten gelegd in Hongkong: een bomvol programma waarbij we de stad en alles daarrond konden ontdekken, een luxueus hotel met alles erop en eraan, fancy restaurantjes met heerlijke wijnen, leuke activiteiten zoals Tai Chi op het dakterras met zicht op de skyline van Hongkong, … Het hoeft echt niet altijd zo luxueus te zijn, maar eerlijk is eerlijk … Als je het cadeau krijgt, dan is het wel zalig en dan genieten we daar gewoon dubbel en dik van!

En ik hoef er wellicht geen tekeningetje bij te maken dat het ook in Thailand puur genieten was: met ons tweetjes op een zonnig plekje aan een prachtig strand, de heerlijke Thaise keuken (het water komt me nog in de mond als ik terugdenk aan die fantastische curry!), souvenirtjes shoppen op een marktje, genieten van een massage, rustig tijd voor elkaar, … Het deed deugd, om te merken dat ons dat nog altijd goed afgaat: gewoon wij tweetjes, samen  reizen en ontdekken. ZALIG.

Dus nee, ik ben niet langer van het principe dat je niet zonder de kindjes op reis kan als mama of papa. Onze zomerreis met de kindjes zou ik niet vervangen door een trip onder ons tweetjes, dat nu ook weer niet. Maar als de gelegenheid zich voordoet om daarnaast ook even zonder de kindjes te reizen, waarom niet? Binnenkort trekken we een paar dagen naar Mallorca. Na een winter met veel zieken en weinig zon hebben we keihard nood aan de zon. Dus voilà. #omdathetkan

En nee, ik denk echt niet dat ik daardoor een slechtere mama ben. Mijn hele leven plan ik in functie van de kindjes. Ik doe heel hard mijn best om een aanwezige mama te zijn, werk vaak ’s avonds zodat ik in de namiddag tijd voor hen heb. Die paar dagen op een jaar maken van mij dan echt niet plots een slechtere mama, denk ik dan. Integendeel, we kwamen terug met opgeladen batterijtjes, de kindjes waren tijdens onze afwezigheid serieus in de watten gelegd en bij onze terugkeer vlogen ze ons in de armen. Zij blij, wij blij.

Er zijn andere factoren die van mij soms een slechtere mama maken. Mijn geduld bijvoorbeeld, of toch mijn gebrek eraan, dat moet ik met spijt in het hart toegeven. Maar mijn goesting om te reizen, nee, dat niet. En dus hoop ik nog veel prachtige reizen te kunnen maken. Zowel mét als zonder de kindjes.

DSC_0067DSC_0078DSC_0084DSC_0125DSC_0134DSC_0188DSC_0223DSC_0288DSC_0322DSC_0333DSC_0347DSC_0375DSC_0387DSC_0392

15 maart 201828 september 2018

Lore1 reactie

Als dromen herinneringen zijn geworden

Onlangs moest ik nog eens naar de gynaecoloog. Gewoon, voor het obligate driejaarlijkse uitstrijkje. Het was de eerste keer in lange tijd dat mijn bezoekje niet zwangerschapsgerelateerd was, realiseerde ik me.

Terwijl ik zat te wachten totdat ik aan de beurt was, dwaalden mijn gedachten onwillekeurig af. Ik dacht terug aan al die keren dat ik daar al had gezeten. De ene keer voor een check-up voordat de pil in de vuilnisbak werd gegooid, de andere keer vol verwachting voor een echo, terwijl mijn hart in mijn keel klopte.

Ik herinnerde me ook nog de eerste keer dat ik er was. Ik was begin de 20, leefde met mijn hoofd in de wolken en stiekem (of niet zo stiekem) verlangde ik er al heel erg naar om mama te worden. In de wachtzaal was ik omringd door bolle buikjes, en een beetje afgunstig keek ik om me heen. ‘Wat moet het fantastisch zijn om zwanger te zijn. Dat nieuw leven in je buik, dat moet wel de prachtigste periode in je leven zijn. Wat een gelukzakken, al die vrouwen hier!’, ging het door mijn hoofd.

Nu lijkt het zo onwezenlijk, te bedenken dat er ooit een dag was waarop ik nog niet wist dat ik mama zou worden van twee zoontjes. Dat ik zoveel jaar geleden zelfs hun namen er niet zou hebben uitgepikt, als je me een lijst met 100 namen onder de neus had geschoven. Het lijkt onmogelijk, dat ik hen ooit niet heb gekend. Maar toen was het allemaal nog een verrassing, wat het leven voor ons in petto had.

Waar zou het leven ons brengen? Waar zouden we wonen? In welke job zou ik uiteindelijk belanden? Zouden we ooit mama en papa worden? Zouden we vlot zwanger raken? Zouden het jongetjes of meisjes zijn? En hoe zouden onze kindjes zijn, hoe zouden ze eruitzien?

Ondertussen zijn we zoveel jaar verder. Ondertussen heb ik talloze keren in die wachtzaal gezeten, als één van die bolle buikjes. Ondertussen zijn er zoveel dromen uitgekomen, en zijn er zoveel onzekerheden weggevallen. Ja, ik ben mama geworden. Van de meest fantastische zoontjes dan nog wel.

Ondertussen ben ik ook een aantal illusies armer. Ik weet nu dat die roze wolk niet altijd die donzige wolk is die ik me had ingebeeld. Ik weet nu dat die wolk alle kleuren van de regenboog kan aannemen, van fluoroze tot pikzwart. Maar tegelijk ben ik zoveel rijker dan toen. Ik weet nu hoe diep de liefde voor mijn kindjes gaat, veel dieper dan ik ooit had durven vermoeden. Ik heb zoveel bijgeleerd, met vallen en opstaan, sta zoveel sterker in mijn schoenen. En ik heb al zoveel magnifieke momenten mogen beleven.

Ondertussen zijn de dromen van toen alweer herinneringen geworden. Slik…

De grote projecten als ‘huis’ en ‘kindjes’ passeerden de revue. Er staan geen projecten van dat kaliber meer op ons te wachten nu. En dat maakt me soms nostalgisch. Want ook al waren er toen veel twijfels en onzekerheden, ook al waren de eerste jaren als mama misschien niet de gemakkelijkste, het was ook een prachtig hoofdstuk. Maar na het hoofdstuk van de Grote Veranderingen is het nu tijd om rustig te dobberen op een kabbelend riviertje.

En dromen, die zijn er nog genoeg. Met in de hoofdrol de twee allergrootste dromen ooit die werkelijkheid zijn geworden. ❤

8 maart 201812 november 2018

Lore1 reactie

10 vriendinnen die elke mama in haar leven zou moeten hebben

Vriendinnen, die heb je gewoon nodig in het leven. Om samen leuke dingen te doen, om tegen te ventileren, om raad te vragen of te geven, om te gieren van het lachen, om de bloemetjes buiten te zetten of gewoon om je ervan te verzekeren dat je echt niet abnormaal bent. Vriendinnen halen de scherpe randjes van het leven van elke dag en zorgen ervoor dat je je begrepen voelt. En er zijn een aantal specifieke vriendinnen die elke mama eigenlijk in haar leven zou moeten hebben:

  1. De mama die in hetzelfde schuitje zit

Jullie kindjes zijn ongeveer even oud, en je bevindt je in dezelfde levensfase. Jullie begrijpen elkaar dus perfect. Jullie vragen elkaar maar al te vaak “Is het normaal dat ….?”, “Doet de jouwe dat ook?” of “Voel jij je ook weleens zus of zo?”

Ze geeft je het gevoel dat jij normaal bent en dat je kinderen normaal zijn. Ze begrijpt je als je even niet uit je woorden geraakt omdat je een klein beetje vermoeid bent en je bijgevolg lichtjes onsamenhangend klinkt. En ze snapt het als jullie twintig verschillende topics aansnijden, maar geen enkel onderwerp afronden omdat jullie telkens weer gestoord worden door kleine kaboutertjes

2. De mama die al een stadium verder zit

Ze is een bron van kennis voor jou, een alwetend toevluchtsoord. Ze heeft al heel wat euvels overwonnen en staat klaar voor de nodige peptalk als je die nodig hebt. Ze weet dat het zwaar kan zijn om mama te zijn, maar ze kan je ook vertellen dat die fases echt voorbijgaan. En dat er dan andere (leuke of minder leuke) fases in de plaats komen ;-). Ze is ook de eerste om dingen te relativeren en je eraan te herinneren dat er over twintig jaar niemand zal vragen of je kind flesjes of de borst kreeg, en dat je kind heus niet met een tut in de hand naar de middelbare school zal gaan.

3. De mama met kleinere kindjes

Bij haar heb jij het gevoel alsof je de mama-expert bent. Jij kan haar bijstaan met raad en daad en haar tips geven vanuit je eigen ervaring. En dat geeft je het gevoel dat je het zo slecht nog niet doet, als mama. Bovendien geniet je ervan om nog eens met zo’n kleintje bezig te zijn en word je helemaal nostalgisch: ‘Was die van mij ook zo?’ Maar hoe nostalgisch je ook wordt, je bent ook heel blij om te zien dat je al een serieuze weg hebt afgelegd en dat jullie al een hele evolutie hebben doorgemaakt als gezin.

4. De mama in de buurt

Misschien is ze je buurvrouw, of misschien leerde je haar kennen aan de schoolpoort. Het is in elk geval een zegen om een mama in de buurt te hebben met wie het klikt. En waarbij het ook klikt tussen haar en jouw kinderen. Jullie kunnen een playdate organiseren en zelf genieten van een kopje koffie met een goed gesprek terwijl de kids elkaar entertainen: win-win noemen ze dat. En in nood weet je dat je bij haar terechtkan en vice versa, bijvoorbeeld om de kindjes alvast op te pikken terwijl jij vaststaat in de file.

5. De vriendin die geen mama is

Soms kan het gewoon eens geweldig veel deugd doen om níet de hele tijd over kindertjes te babbelen. Ze zal misschien (al dan niet uit beleefdheid) weleens vragen hoe het gaat met die kroost van je, maar daarna gaat het al snel over alles, behalve kinderen. Daardoor voel je je even gewoon een vrouw en niet persé mama, en daar is niets mis mee!

6. De mama die je helpt te relativeren

Jullie verwijzen weleens lachend naar jezelf als loedermoeders, bad moms of slechte moeders, en jullie reiken geregeld een prijs uit voor de moeder van het jaar. Want nee, jullie zijn niet perfect, en jullie houden de schijn ook niet op voor elkaar. Dus als je weer eens een flater begaat, dan ga je dankzij haar niet in een hoekje zitten kniezen. Je beschouwt het gewoon als een blooper die voor de nodige hilariteit kan zorgen. Want perfectie is toch maar saai, nietwaar.

7. De mama die altijd eerlijk tegen je is

Met haar kan je over alles praten. En jullie zijn altijd eerlijk tegen elkaar. Jullie babbelen openlijk over gênante zwangerschapskwaaltjes en over alle details tijdens de bevalling. Over hoe je je écht voelde de eerste dagen na de bevalling. Over hoe je seksleven veranderd is na de kindjes (samsonseks, anyone?). Jullie hebben geen taboes, en het is heerlijk om te merken dat veel dingen zo herkenbaar zijn bij een andere mama. Dankzij haar neem je al die perfecte plaatjes op Instagram met een serieuze korrel zout, want je weet hoe het leven écht is bij andere mama’s.

8. De mama die je elke dag hoort

Of jullie elkaar nu zien op het werk, elkaar elke dag bellen of een intense Whatsapp- of Messenger-relatie hebben, jullie vertellen elkaar de kleine dingetjes van het leven. Als je nieuwe schoenen hebt gekocht, laat je het haar meteen weten. Zijn de kindjes ziek, dan ventileer je tegen haar. Akkefietje op het werk? Zij komt meteen to the rescue. Maar ook als je gewoon geen inspiratie hebt over wat je vanavond zou klaarmaken, dan weet zij wel raad. Hoe dan ook, zij zorgt dagelijks voor wat verstrooiing.

9. De mama met wie je even kan ontsnappen

Misschien zijn jullie sportmaatjes, misschien zijn jullie partners in crime om samen te kwijlen bij Mr. Grey in de cinema, of misschien kijken jullie samen naar Temptation Island. Misschien gaan jullie wekelijks (een) wijntje(s) drinken in jullie favoriete bar of schuimen jullie in de zomer samen festivals af. Of misschien gaan jullie elk jaar samen een weekendje weg, zonder man en kinderen, girls only. In elk geval koester je die momentjes dat jullie even ontsnappen aan de ratrace en dat jullie tijd hebben om bij te babbelen. Het zijn broodnodige momenten waarop je de batterijtjes volledig kan opladen en die je niet meer zou kunnen missen.

10. Je BFF

Ja, het klinkt misschien een beetje puberaal, maar zij is er altijd al geweest en ze zal er ook altijd blijven. Jullie hebben samen al heel wat meegemaakt, en jullie steunen elkaar door dik in dun. Wellicht is ze een combinatie van verschillende voorgaande categorieën van vriendinnen, en dat allemaal in één persoon. Ze was de eerste die je belde toen je een positieve zwangerschapstest had en ze gilde daarna even enthousiast als jij hoe blij ze wel was. Ze durft je een schop onder je kont te geven als het nodig is, en ze weet altijd precies wat ze moet zeggen. Yep, zij is goud waard. ❤

Je eigen girl squad, dat maakt het leven net iets mooier. Ze zijn de peper en het zout in het leven. En elke mama zou ze moeten hebben, die vriendinnen. Het beste medicijn in het leven ;-).

17 februari 201812 november 2018

Lore1 reactie

Berichtnavigatie

Oudere berichten
Nieuwere berichten

Wie zoekt die vindt!

20 kindvriendelijke tips voor een citytrip naar Berlijn

In de krokusvakantie trokken Leon (9) en ik met ons tweetjes naar Berlijn. Ik was er tien jaar eerder al eens geweest, en deze citytrip bevestigde het idee dat ik toen al had van de Duitse hoofdstad: het is een hippe, bruisende stad waar heel wat te beleven valt. Dat het ook een kindvriendelijke stad… Continue reading →

26 augustus 202226 augustus 2022

Lore

Island hopping in Kaapverdië

Het zou onze eerste verre reis (buiten Europa) worden met de kinderen: island hopping in Kaapverdië. De vliegtickets waren geboekt, de route was uitgestippeld, de verblijfplaatsen lagen vast. In augustus 2020 zou het zo ver zijn. En toen … kwam corona. Onze reis werd geannuleerd, tot onze grote spijt. In 2021 waagden we een nieuwe… Continue reading →

24 april 202224 april 2022

Lore

Tips voor een topvakantie in Mallorca

Afgelopen kerstvakantie trokken wij naar Mallorca, en we beleefden er een zalige tijd. Wie denkt dat een verblijf op het Spaanse eiland gelijkstaat aan bakken en braden in een gigantisch resort, kunnen we meteen geruststellen: het is een prachtige eiland waar meer dan genoeg te zien en te beleven valt. Het zou dus zonde zijn… Continue reading →

4 februari 20226 februari 2022

Lore

Meest recente berichten

  • En plots studeert hij al af van de lagere school …
  • Veertig
  • 20 kindvriendelijke tips voor een citytrip naar Berlijn
  • Deed ze het, of deed ze het niet?
  • Aanrader: een mama-zoon trip met z’n tweetjes
Follow MAMoiselle Blogt on WordPress.com

Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over nieuwe berichten te ontvangen.

Blog op WordPress.com.
  • Abonneren Geabonneerd
    • MAMoiselle Blogt
    • Voeg je bij 45 andere abonnees
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • MAMoiselle Blogt
    • Abonneren Geabonneerd
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....