Auteur: Lore


Hey! Ik ben MAMoiselle, oftewel Lore.  Mama van Leon (°2012) en Louis (°2014), vrouw van Vic, thirtysomething en freelance schrijfster, onder andere voor Mama Baas. Geboren in Brugge, en uitgeweken naar Gent. 
Hoe ik mezelf zou omschrijven? Een enthousiaste levensgenieter met een zwak voor shoppen, chocolade en lezen en verslaafd aan reizen. 
Ik schrijf over mijn leven als werkende mama, als vrouw, als dertiger. Anekdotes, mijmeringen, bekommernissen, gebeurtenissen; kortom het leven zoals het is!

Gezin in quarantaine: 15 observaties

Drie golven lang bleven we vlotjes overeind, maar deze vierde golf heeft ons nu toch gevloerd, en stevig ook … Het coronabeestje heeft ons te pakken, en als gevolg zitten we hier thuis ondertussen al twee weken in quarantaine. Ik mag sinds een paar dagen weer naar buiten, maar de zonen hebben helaas nog wel even te gaan.

Na een hoogrisicocontact gingen we twee weken geleden in quarantaine. Een dag later werd ik ziek, en het kwam dus niet als een verrassing dat ik positief testte. De jongens waren negatief. Een paar dagen later volgde een positieve test bij mijn man, en ondertussen is ook de jongste positief. De oudste zoon blijkt de sterkste van de hoop te zijn, en werd daarvoor “beloond” met de langste quarantaine van ons allemaal. Hij kijkt al minstens tegen 28 dagen aan – en als hij onderweg nog ergens positief test, kan dat nog oplopen. Olé …

En zo zijn we voor we het goed en wel beseften aanbeland bij maart 2020 2.0. Een paar dingen die we de voorbije twee weken hebben gemerkt:

  1. Het woordje ‘loslaten’ is nog nooit zo belangrijk geweest als nu. Ja, er is meer schermtijd dan anders. Maar als we eerlijk zijn: als wij in ziekteverlof zijn, dan willen we ook niet veel meer dan zetelhangen en naar Netflix kijken, toch? En ja, er is veel rommel, veel chaos en veel lawaai. Maar het is simpel: ofwel zingen we de hele tijd ‘Let it goooooo’, ofwel zijn we binnen de dag compleet loco in the coco. En dus proberen we maar los te laten, wat de ene keer al beter lukt dan de andere.
  2. Kleren zijn optioneel. In het geval van de kinderen mag je dat vrij letterlijk nemen (blijkbaar hebben we een paar naturisten op de wereld gezet, what can I say?). Ik kijk al niet meer verbaasd op als hun kledij zich beperkt tot één kous en een t-shirt. Vrijheid blijheid, zullen we maar denken zeker? En ik persoonlijk ben behoorlijk blij dat homewear helemaal hip is tegenwoordig. Leve de pyjama of die chillbroek!
  3. De stofzuiger en de vaatwasser draaien overuren. Van waar blijven die kruimels en die vuile borden toch komen?! De wasmachine en droogkast daarentegen profiteren ervan om wat snipperdagen op te nemen (zie vorig puntje). Elk nadeel heeft ook z’n voordeel, nietwaar.
  4. Die lockdown vorig jaar was allesbehalve plezant. Maar, toen zaten we allemaal in hetzelfde schuitje. Zo’n langgerekte quarantaine piekt nog net iets meer, eerlijk gezegd, als je zelf opgesloten zit maar de wereld gewoon blijft doordraaien voor de rest. Als je kindertjes om 16u sip door het raam kijken en daar joelende en springende kinderen zien terugkeren van school, dan is dat toch even slikken.
  5. Ook ziek zijn is nooit leuk; maar ziek zijn en ondertussen met kinderen in quarantaine zitten, dat is toch next level shit. Ik weet niet wat het ideale scenario is om uit te zieken, maar ik kan je wel vertellen dat als een koortstige dweil in de zetel hangen en ondertussen nieuwe leerstof over breuken proberen uit te leggen aan je kind daar wellicht niet onder valt. Ach ja, sometimes a mom’s gotta do what a mom’s gotta do!
  6. Kinderen zijn veerkrachtiger dan we denken. Ik ben de tel al kwijtgeraakt van de hoeveelste keer het nu is dat we de kinderen moeten ontgoochelen omdat er alwéér leuke dingen op de agenda moesten gecanceld worden. Een show van Nachtwacht waar de jongste al maanden naar uitkeek, bijvoorbeeld. En ik sta ervan versteld hoe goed ze zich hierdoor worstelen, hoe ze niet bij de pakken blijven zitten en hoe ze proberen om er het beste van te maken. Na de eerste ontgoocheling en de nodige traantjes om die gemiste show natuurlijk, da’s maar normaal.
  7. Al zijn er ook grenzen aan die veerkracht. De eerste dagen moest ik me, als enige positieve, isoleren. Op een bepaald moment was de jongste hartverscheurend aan het huilen omdat hij mij miste en me wilde knuffelen. 💔Krak, zei mijn moederhart … Hij is wellicht de enige die blij in de lucht sprong toen hij positief testte, en enthousiast uitriep ‘dat hij weer mocht knuffeleeeeeeen met mama!’ En ik merk ook dat ze het mentaal lastiger beginnen te krijgen, naarmate ze langer thuis zitten. Dus die veerkracht is niet eindeloos, maar toch, het zijn straffe mannetjes en ze dragen hun quarantaine als echte kampioenen.
  8. Op sadistische wijze zijn er eigenlijk heel wat gelijkenissen met een verlofperiode. We hebben zeeën van tijd samen, en we leven veel minder volgens de klok. Dat er ondertussen ook gewerkt moet worden, dat we gevangen zitten in ons huis en dat de zon niet schijnt, dat zijn maar details.
  9. Ik zou een dringende oproep willen doen om het Engelse spreekwoord ‘All is fair in love and war‘ aan te passen naar ‘All is fair in love, war and quarantine‘. Dat helpt om mild te zijn tegenover jezelf. Omdat er zoals gezegd net iets meer schermtijd is dan anders (een klein beetje maar). Omdat er net iets meer chocolade gegeten wordt dan anders (ook een klein beetje maar). Omdat een doordeweekse apéro absoluut moet kunnen. Omdat er net iets meer online geshopt wordt dan anders (een klein beetje veel, damn you black Friday!). Enzoverder enzovoort. We moeten iets doen om positief te blijven, nietwaar? En in deze omstandigheden is dat gewoon helemaal oké.
  10. Om bij de Engelse spreekwoorden te blijven: ook het spreekwoord ‘Desperate times call for desperate measures‘ zetten wij bij deze graag om in de praktijk. Die adventskalender van Milka? Die doopten we om tot een ‘quarantainekalender’. Zo mogen de jongens elke avond ‘vieren’ dat ze weer een dagje quarantaine hebben overleefd met een klein chocolaatje. In normale omstandigheden is het helemaal tegen mijn principes, maar dit jaar hebben we de kerstboom wél al gezet voor Sinterklaas kwam (als we toch thuiszitten, kunnen we het maar beter gezellig maken!). En die laatst genoemde zou ook wel eens net iets vroeger dan anders kunnen langskomen … Desperate times zeg ik u!
  11. Wat zijn we blij dat deze coronacrisis zich nú afspeelt, in deze digitale tijden en niet ergens in de jaren ’80 of zo. Een quarantaine zónder FaceTime, Netflix of online bestellingen – ik mag er niet aan denken! In deze tijden is het tenminste nog haalbaar om te leven zonder buiten te komen: je boodschappen of een maaltijd online bestellen, contact houden met de buitenwereld, … Wat een geluk dat het allemaal kan!
  12. En ook een shoutout naar die buitenwereld. Wat zijn wij gelukzakken, met familieleden die boodschappen aan de deur komen afzetten, buren die spontaan hulp aanbieden en boekjes komen brengen, vrienden die een survival pakket opsturen … Dikke merci, jullie maken het een pak draaglijker! 🥰
  13. Lichtpuntjes zorgen ervoor dat we positief blijven (al is dat een dubieus woord in deze context). En dat zit in kleine dingen: een apéro of een lekker ontbijtje, gezellig samen een spelletje spelen, een filmnamiddag met popcorn, moppen tappen, de living omvormen tot minidisco, … Alles om de moraal hoog te houden en toch wat plezier te beleven met elkaar!
  14. Kwestie van onze tijd hier thuis ook wat nuttig te besteden, proberen we ook wat klusjes af te werken. Zo is een groot deel van de kerstinkopen al gedaan, ben ik onze reis voor volgende zomer al wat aan het plannen en proberen we hier en daar wat uit te rommelen in huis. Zo blijven we bezig én kan ik weer een aantal dingen schrappen van het never-ending mentale to-dolijstje. Win-win!
  15. Nog een kleine tip: je gaat het best in quarantaine met mensen die je écht leuk vindt. Niet dat je daar veel keuze in hebt, eens je in quarantaine moet is het toch te laat om daar verandering in te brengen, maar je snapt me wel. Zo kan ik het absoluut aanraden om je quarantaine door te brengen met iemand die lekker kan koken. Geloof me, dat komt altijd van pas. Het lijkt me dan weer minder een aanrader om opgesloten te zitten met iemand die leert drummen of viool spelen, maar daar spreek ik gelukkig niet uit ondervinding. Enfin, als we hier dan toch moeten zitten, dan kijk ik toch het liefst fulltime op het gezicht van mijn favoriete mensjes. Blij dat zij in mijn team zitten! ❤️

Aan iedereen die in hetzelfde schuitje zit: Yes we can! 👊

Lore2 reacties

Toscane / Umbrië met kids: tips voor een topvakantie

De herfst is officieel in het land. Tijd om een reis voor volgende zomer te beginnen plannen als je het mij vraagt, en om nog even nostalgisch terug te denken aan de voorbije zomer. Wij trokken dit jaar naar Italië en kunnen terugkijken op een heerlijke vakantie. Wie weet kunnen we jullie wel inspireren voor jullie volgende reis?

We verbleven in een agriturismo in Cortona (Toscane), vlakbij de grens met Umbrië. Die streek is een echte aanrader. Dat er veel te zien en te beleven valt is een understatement. Het bulkt er van de gezellige stadjes en dorpjes, de zon schijnt uitbundig, overal waar je kijkt zijn er prachtige uitzichten – zonnebloemvelden, cipressen, groene valleien, bergen, … – en het eten is er om vingers en duimen bij af te likken. Klinkt niet slecht, toch?

We delen met veel plezier onze tips!

1. Lago Trasimeno
Zomerse temperaturen, een verkoelend meer én een prachtige omgeving. Meer moet dat niet zijn 😉. Het Trasimeno-meer (net over de grens met Umbrië) staat dan ook garant voor een verfrissende topdag. Er zijn drie eilandjes op het meer, die je met een veerboot kan bezoeken. Zowel op de eilandjes als op de oevers zijn er aangename strandjes om te spelen en te zonnebaden. Maar het leukste van al? Dat is natuurlijk genieten óp het meer! En dat deden wij, twee keer.

Eerst gingen we voor een sportieve dag: Louis en ik kozen ervoor om te kayaken, terwijl Vic en Leon zich waagden aan een SUP-poging. We kayakten / SUP’ten naar één van de eilandjes, op anderhalve kilometer van ons vertrekpunt, en terug. Onderweg keken we onze ogen uit, want de omgeving is echt fenomenaal, en genoten we van de afkoeling die het water ons bood. De stevige workout van mijn armspieren kreeg ik er gratis bij 😜

Op het einde van de vakantie gingen we nog eens terug. Die keer kozen we ervoor om een gemotoriseerd bootje te huren. Niet goedkoop, maar wát een topdag. De wind in onze haren en de zon op onze snoet, af en toe aanmeren om een verfrissende duik te nemen, cruisen door het water en genieten van al dat moois waardoor we werden omringd: echt genieten met de grote G.

2. Watervallen ‘Cascata delle Marmore’
In Umbrië vind je de prachtige watervallen van Marmore. Deze watervallen werden kunstmatig aangelegd door de Romeinen in 271 v.C. De Romeinse consul Manius Curtius Dentatus gaf toen opdracht om de rivier Velino te laten afbuigen en te laten samenvloeien met de veel lager gelegen rivier Nera om een einde te maken aan de vele overstromingen. Bovendien konden ze op die manier ook moerassen droogleggen die een bron waren van malaria en andere ziekten. De watervallen zijn 165m hoog en zijn daarmee niet alleen één van de de hoogste van Italië, ze zijn ook de hoogste door de mens aangelegde watervallen ter wereld.

Je hebt twee ingangen om de watervallen te gaan bezoeken: eentje bovenaan de watervallen en eentje aan de voet ervan. Vervolgens kan je te voet via een wandelpad van het ene punt naar het andere wandelen. Wij parkeerden ons aan het hoogste punt, daalden te voet af, en keerden vervolgens met een busje terug (inbegrepen in de ticketprijs). Laat ons zeggen dat het zo al warm genoeg was en dat er véél trapjes waren. 😜 Onderweg word je getrakteerd op prachtige zichten op de watervallen, waar je mond toch een beetje bij openvalt. Je bent er natuurlijk niet alleen, maar wij vonden het toch meer dan de moeite. Zo mooi!

3. Firenze
Dé bekendste stad in Toscane is ongetwijfeld Firenze (oftewel Florence) en die is absoluut een bezoekje waard. Kunstliefhebbers komen er o.a. aan hun trekken in het Uffizi museum en de Galleria dell’Academia, maar ook wie het niet zo begrepen heeft op musea zal zich er niet vervelen. Het is een zalige stad om door te flaneren, je ogen uit te kijken op mooie pleinen en aan de prachtige dom en zoveel meer. Ook mét kinderen is het een leuke stad, zeker met deze tips:

  • Wij begonnen ons bezoek buiten het stadscentrum, aan de San Miniato al Monte (vlakbij de Piazzale Michelangelo). Van daaruit heb je een schitterend uitzicht over de stad. Heel leuk om eerst de veelbelovende skyline te zien, met onder andere de opvallende dom, om het centrum daarna zelf te gaan verkennen. We reden met de auto tot aan het kerkje aan de San Miniato al Monte en na een tussenstop daar zochten we een parkeerplekje in het centrum voor het échte bezoek aan de stad.
  • Perfect voor een zoektocht op kindermaat: een Franse kunstenaar, Clet Abraham, pimpte heel wat verkeersborden in de stad. Houd je ogen dus goed open, want wie spot de meeste absurde verkeersborden?
  • Altijd leuk (en lekker): een overdekte markt. De Mercato Centrale is leuk om rond te wandelen en er even halt te houden voor een lekkere lunch of tussendoortje. Op de bovenverdieping vind je heel wat lekkere eetstalletjes.
  • Dé remedie tegen vermoeide voetjes: op verschillende plaatsen kan je een e-step huren om zo gemakkelijk de stad te verkennen. Het principe is heel simpel: je maakt een account aan in de app, kiest voor aparte ritjes of een dagabonnement, en daarna kan je op de aangeduide plekken in de buurt zo’n e-step unlocken. Het is niet moeilijk om ermee te rijden (als ik het kan, dan kan iedereen het, want handig is niet bepaald my middle name) én in voetgangerszones is de snelheid automatisch gelimiteerd en rij je stapvoets – je kan dus met een gerust hart met je kinderen op pad zonder halsbrekende toeren uit te halen.
  • Origineel: de Ponte Vecchio is een must see als je in Firenze bent. Het is een brug over de rivier de Arno waar kleine huisjes opstaan, die nu gebruikt worden als winkeltjes. Leuk om te zien.
  • Kunst: ook zonder één voet in een museum te stappen kan je je vergapen aan heel wat kunstwerken. Zo staat er op het Piazza della Signoria een kopie van de David van Michelangelo (“Kijk mama, een blote piemel!”), vind je er de Neptunus-fontein en nog veel meer.
  • Een bekende fontein in Firenze is de Fontana dell Porcellino, een bronzen zwijn. Als je over zijn snuit aait, dan zou je volgens de legende nog eens terugkeren naar de stad. En als je een muntje vanuit zijn bek laat glijden en het valt door het rooster, dan zou je er bovendien nog een portie geluk bijkrijgen.
  • Leuke pauze: op het Piazza della Repubblica staat een mooie draaimolen. Altijd leuk voor kinderen 😉.
  • Dé perfecte manier om even te verfrissen is natuurlijk met een ijsje, zeker in Italië. In de ijssalons van Venchi (er zijn er drie in de stad als ik me niet vergis) zie je boven de koeltoog een ‘chocoladewaterval’, waauw! En ja hoor, de ijsjes zelf zijn ook héél lekker ;-).

4. Prachtig gelegen steden (of stadjes)
Het lijkt wel alsof de streek er een patent op heeft – zowat elk stadje of dorpje is prachtig tegen een bergflank gevestigd en biedt een spectaculair uitzicht over de omgeving. Heel vaak kan je je auto op een lager gelegen parkeerplaats achterlaten en daarna met een roltrap / lift / kabelbaan naar het hoger gelegen centrum gaan terwijl je van de prachtige uitzichten geniet. Zo blijft het ook voor de kinderen telkens weer een leuke belevenis.

Wij bezochten er zelf een heel aantal, en eerlijk waar: niet één daarvan viel tegen :-).

– Siena: Prachtige stad om in te verdwalen, met een mooie dom en natuurlijk het bekende schelpvormige plein Piazza del Campo, waar jaarlijks de bekende paardenrace tussen de 17 verschillende wijken plaatsvindt.

– Perugia: Mooie uitzichten, sfeervolle pleinen en een mooie winkelstraat. En niet onbelangrijk: de stad waar de ‘Baci’ worden gemaakt – chocolade bonbons met hazelnoot. Mmmmm!

– Assisi: Een bekende bedevaartsplaats waar je o.a. de kerken van de heiligen Franciscus en Clara vindt. Maar daarnaast is het er ook pittoresk, met smalle straatjes en steegjes, mooie pleinen en prachtige verzichten. Zeker het uitzicht aan de Rocca Maggiore is zeer de moeite waard.

– Cortona: Deed mij een beetje denken aan de Italiaanse tegenhanger van het Franse Gordes. Een prachtig panorama, gezellige straatjes en steegjes en heel wat antiek- en kunsthandelaren. Zalig om gewoon wat te flaneren.

– Orvieto: Leuk stadje met een prachtige dom. We aten er het allerlekkerste aardbeienijs, in een ijssalon links naast de dom.

– San Giminiano: Gezellig middeleeuws stadje met pittoreske steegjes en pleintjes, dat bekend is om de veertien torens.

– Arezzo: mooie stad met majestueuze pleinen en avenues, onder meer bekend omdat een deel van de film ‘La Vitta è bella’ er werd opgenomen.

– Montepulciano: leuk stadje vol pittoreske straatjes, dat vooral bekend is voor de wijn. Je vindt er dan ook de ene wijnbar (waar je vaak ook kan eten) naast de andere. Mooi én lekker dus 😉.

5. Dolce far niente
“When in Rome, do as the Romans do.” Het is niet toevallig dat de uitdrukking Dolce far niente uit Italië komt, dus waar beter kan je je overgeven aan dat zalige nietsdoen? Luieren aan het zwembad, genieten van een aperitiefje in de zon of lekker eten op een prachtige plek – dat is vakantie zoals het zou moeten zijn, en daar vind je in Toscane en Umbrië alle ingrediënten voor. 😎

6. Lekker eten en drinken
Zeggen dat je in Italië aan het goede adres bent om lekker te eten en drinken, is een open deur in trappen. Zalige pasta’s, pizza’s, lokale specialiteiten, heerlijke wijntjes, Apérol Spritz of Hugo: telkens weer is het culinair genieten. Misschien nog een tip wanneer je uit eten gaat met kinderen: kindergerechten zijn er nauwelijks te vinden. Staan er toch té speciale dingen op de kaart, dan kan je bijna overal een simpele ‘pasta al pomodoro’ (pasta met tomatensaus) krijgen als je dat vraagt. Ook meloen met prosciutto viel bij onze kinderen in de smaak.

En met kinderen niet onbelangrijk: de ijsjes zijn écht wel de allerlekkerste ter wereld. We namen de proef op de som door overal waar we kwamen een ijssalon te testen en OMG, alleen al daarvoor zou ik stante pede terugkeren naar Italië. Hemels lekker! 😋

7. Anders dan anders
Waarom boek je op vakantie niet eens een activiteit die je anders niet meteen zou ondernemen? Een kookcursus, zelf ijs leren draaien, op zoektocht naar truffels, watersporten, … Zo gingen wij langs bij een asiel en konden we gaan wandelen met een paar honden. Heel tof, en het is iets wat onze jongens nog jarenlang zal bijblijven – ze spreken er nu in elk geval nog vaak over.

8. On the road
Ben je van plan om net als wij met de auto naar Toscane of Umbrië af te reizen? Wij maakten tijdens de doorreis een tussenstop aan het Comomeer, een aanrader. Zo waren we vanaf de eerste avond al meteen in vakantiesfeer – want het is daar héél mooi – en konden we ons al meteen onderdompelen in de wondere wereld van pasta, pizza en ijsjes. Genieten vanaf dag 1.


Tijdens de terugreis bleven we nog een midweek ‘hangen’ aan de Côte d’Azur. Ook een absolute aanrader, dat spreekt 😉.

Tips om vlot met de auto te reizen mét kids vind je trouwens hier.

Voor wie ook overweegt naar deze streek op reis te gaan: goeie reis en geniet ervan! Je zal het je niet beklagen. 🙃

Lore8 reacties

Nieuw boek: Mama’s van twintig twintig

Vandaag stond de postbode met een leuke pakje aan de deur: het boek Mama’s van twintig twintig. Eindelijk! Het boek kwam enkele weken geleden al uit, maar mijn exemplaar was blijkbaar zoek geraakt bij de post. En omdat het boek maar in beperkte oplage was gedrukt, waren er intussen geen exemplaren meer over, waardoor ik dus nog wat langer op mijn honger moest blijven zitten. Maar geen nood, er werden boeken bijgedrukt (twee keer zelfs al!) en voila, vandaag heb ik het eindelijk zelf in handen!

Dit boek is het derde in de reeks ‘Mama’s vertellen’. Dit keer vertellen vrouwen over hun zwangerschap/bevalling/kraamtijd in tijden van corona. Het is een dunner boekje dan de andere – maar wel eentje dat naar mijn gevoel geschreven móest worden. Het was een beetje last minute dat ik de vraag kreeg om dit project op mij te nemen, en omdat ik daardoor mijn kerstvakantie in rook zag opgaan heb ik even getwijfeld. Maar ik heb mijn gevoel gevolgd: dit kon ik niet weigeren.

Dat gevoel werd meteen bevestigd toen ik de oproep lanceerde waarbij we op zoek gingen naar mama’s die zwanger en/of bevallen waren in 2020 tijdens corona. Mijn inbox ontplofte (in die mate zelfs dat ik mijn e-mailadres na nauwelijks een uurtje al uit de oproep haalde, omdat de overvloed aan mails anders niet bij te houden viel). Toen ik een paar weken later op zoek ging naar foto’s van (k)raambezoekjes, werd ik opnieuw overspoeld door reacties. Om maar te zeggen: het is een thema dat leeft.

Uit de vele mailtjes en reacties op Facebook en Instagram werd het ons heel duidelijk: zwanger zijn en bevallen in coronatijden was (is) geen evidentie. Veel mama’s (to be) hebben veel gemist: het kunnen pronken met hun buikje en met hun klein wondertje, de hulp van familie en vrienden … En in sommige gevallen zelfs hun partner om hen bij te staan bij de bevalling. Die duizenden mama’s van 2020 (en van 2021) hebben er nood aan om hun verhaal te delen. Of om de verhalen van anderen te lezen, en zich daarin te kunnen herkennen.

Want zeg nu zelf, als mama babbelen we allemáál graag over onze ervaringen. Over onze zwangerschap, die fijne stampjes en die mottige kwaaltjes. Over de bevalling. Over die eerste maanden. Over hoe je leven is veranderd na de komst van dat kleintje. De mama’s van 2020 hebben echter nauwelijks kans om dat te doen. Niet alleen omdat hun contacten door corona zoveel beperkter zijn, maar ook omdat de ervaringen van wie niet in coronatijden is bevallen gewoon helemaal anders zijn. En net daarom vonden wij dat het onze “plicht” was om deze verhalen naar buiten te brengen.

De reacties op het boek liegen er niet om. En ik word er helemaal warm van om die te kunnen lezen. Dáár deed ik het voor. Een greep uit de hartverwarmende reacties:

“Gisteren is mijn exemplaar toegekomen en vanochtend had ik het al uitgelezen. Zo fijn om herkenbare verhalen en gevoelens te lezen. Eindelijk iemand die me ten volle begrijpt. Maar ook dankbaarheid omdat wij 2020 zonder al te veel kleerscheuren hebben doorstaan, want jammer genoeg waren er mama’s met een miskraam of die hun kindje na een paar dagen hebben moeten afgeven.
Bedankt om dit boek uit te brengen, het heeft me na het lezen een soort van rust gegeven omdat ik niet alleen ben met mijn gevoelens. Bedankt!”

“Op een halve dag uitgelezen. Met de nodige traantjes. 💛🧡 heel fijn om verhalen van andere mama’s te lezen alsook de herkenbaarheid van de vele typische corona-dingen…”

“Het is een mooi en emotioneel exemplaar geworden! Top mama’s en papa’s allemaal!”

“Het is echt een fantastisch boekje. In 1 keer uitgelezen met op sommige momenten de nodige tranen in de ogen. Er zitten inderdaad heel veel herkenbare zaken in.”

“Mooi boek dat de hart en de ziel mee draagt van alle mama’s van 2020! Zij die intens kunnen genieten hebben van hun kindje maar tegelijk het gemis hadden van alles te kunnen delen met de wereld, zij die jammer genoeg moeten afscheid nemen hebben in 2020 en het verdriet ook alleen moeten verwerken hebben. Alles is zo dubbel! ❤️“

“Wat een mooi boek is dit, als zelf mama in 2020 zijnde is dit zo (h)erkenbaar. Met tranen over mijn wangen rollend gelezen maar ook zo blij hierin niet alleen te zijn. Dank je wel!”

Voor wie zelf benieuwd is naar de verhalen, een kleine tip: je kan het boek hier gratis downloaden als e-book. In boekvorm kan je het boek enkel kopen via Mamabaasshopt (in beperkte oplage).

En ondertussen kijk ik vol trots naar mijn weer iets uitgebreidere boekenplank 😎

LorePlaats een reactie
Blog op WordPress.com.