Wie mij al wat langer volgt of mij goed kent, die weet het wellicht wel: ik heb last van een jaarlijks terugkerende winterdip. Alleen kwam die dip dit jaar al uitzonderlijk vroeg piepen, eigenlijk was het zelfs eerder een herfstdip… Dat vroeg om actie!
Hoe dat precies kwam? In november liepen we hier collectief tegen de corona-lamp. ’t Is te zeggen, drie van ons testten elk om de beurt positief, de oudste bleef telkens opnieuw negatief. Resultaat: onze quarantaine / isolatie werd telkens weer verlengd. Ikzelf ‘bofte’ met slechts tien dagen, de oudste was de echte pechvogel en kreeg vier weken ‘huisarrest’. Toen op de laatste dag van zijn quarantaine het nieuws binnen liep dat de kerstvakantie een weekje vroeger zou beginnen, was het feest compleet. Lees: hij zou één week naar school kunnen gaan, en zat dan opnieuw drie weken thuis. De spreekwoordelijke druppel …
Tussen de herfst- en de kerstvakantie ging de oudste in totaal dus anderhalve week naar school, de jongste één weekje meer. En al mag ik mijn pollekes kussen met mijn kindertjes en zijn het zeker geen monsters, ik hoef andere ouders wellicht niet uit te leggen dat zo’n periode slopend is. Eerst was ik zelf ziek, daarna moesten we allebei werken, en dat terwijl hier dag in dag uit twee mannetjes aandacht vroegen en het steeds moeilijker kregen om zichzelf bezig te houden. De muren kwamen op ons af, we zaten elkaar op de lip, we waren constant overprikkeld, er was geen moment van rust en de batterijtjes werden op geen enkele manier opgeladen. Tel daar het miezerige weer én de impact bij van alle coronashizzle die ondertussen al bijna twee jaar lang aansleepte, en je snapt het wel. Mijn energielevel stond ergens onder nul, en ik sloeg lichtelijk in paniek bij de gedachte dat ik in de kerstvakantie opnieuw drie weken lang ideetjes uit mijn mouw zou moeten zien te schudden om de kroost op een leuke manier te entertainen – daar had ik oprecht géén energie meer voor (en veel uitstap-opties waren er niet, met de coronamaatregelen). Een alarmerende PPPIIIIIEEEEEEPPPPPPPP in mijn oren was het resultaat.
Ik zag maar één mogelijke oplossing om niet finaal te crashen: we moesten eropuit. Even een verandering van omgeving, op adem komen, en vooral: op een pósitieve manier samen tijd doorbrengen. Reizen geeft mij nu eenmaal energie, what can I say. Als een neuroot begon ik dat weekend te googelen. En dat mag je gerust letterlijk nemen: Het hele weekend onderzocht ik elke mogelijke optie om toch maar op reis te kunnen (maar dan wel zo goedkoop mogelijk). En er passeerden véél opties de revue :-).
Thailand, Aruba, Egypte, Cyprus, Lapland, … Je kan het zo zot niet bedenken of ik onderzocht de mogelijkheid. Te duur, te regenachtig, te gevaarlijk, reizigers niet welkom, … Hoe meer ik zocht, hoe meer ik merkte dat we met véél dingen rekening moesten houden. Budget, klimaat, en tegenwoordig dus ook coronamaatregelen. Na lang zoeken en puzzelen kwam ik plots dé opportuniteit tegen. Ik kon goedkope vliegtickets scoren naar Mallorca voor in de kerstvakantie, vond er een goedkope Airbnb met goeie reviews en huurde een auto. Totaalprijs voor ons vier: 850€. Bingo! We hielden in ons achterhoofd dat er geen garantie was op goed weer (we gingen ooit in mei naar Mallorca en hadden de eerste dagen alleen maar regen), maar dat kon ons zelfs weinig schelen. Als we er maar even uit waren!
En zo vertrokken we tussen kerst en nieuw naar Spanje. We arriveerden ’s avonds laat, reden naar ons appartement en zodra de koffers uitgeladen waren kropen we onder de wol, benieuwd wat de komende dagen ons zouden brengen. De volgende ochtend werd ik wakker en spotte ik met een zucht van verlichting een strakblauwe hemel en een stralend zonnetje. Héérlijk! Ik trok mijn loopschoenen aan en ging meteen op pad om de omgeving te verkennen. Onderweg zoog ik mijn longen vol zilte zeelucht, keek mijn ogen uit bij de prachtige kustlijn, voelde de zon mijn snoet verwarmen en dacht op slag: Yes, dit was éxact wat ik nodig had! De happy vibes tintelden door mijn aders en het voelde alsof ik helemaal herleefde. Dat halfuurtje knalde mijn batterijtjes meteen naar fase oranje (we moeten realistisch blijven, fase groen had toch ietsje meer tijd nodig). Weg winterdip!
De rest van onze week daar bevestigde dat gevoel alleen maar. We genoten met volle teugen. Van het prachtige eiland, van de zon (want ja, we hadden echt geluk met het weer: 17-22 graden en zon), van lekker eten en drinken en van elkaar. Dat het deugd deed is echt een ferm understatement. Ik kwam helemaal tot rust, en slaagde erin mijn batterijtje voor het eerst in maanden écht op te laden. Dat effect liet zich ook de voorbije weken nog voelen; ik heb het gevoel dat ik er weer even tegen kan (zélfs toen er vorige week alweer eentje ziek thuis zat). Ik zou het op de valreep nog de allerbeste beslissing van 2021 durven te noemen, dat reisje!
Af en toe eens spontaan eropuit vliegen? Vooral doen, zou ik zeggen! Er zijn altijd wel opportuniteiten te vinden zodat het je geen arm en een been hoeft te kosten (al kost het je dan wel even tijd om die te vinden, maar dat plannen zorgt op zich ook al voor plezier!). Ver weg of dichtbij, even de pauzeknop indrukken – ik kan het alleen maar aanraden!
Ik ben trouwens volop onze tips voor Mallorca aan het verzamelen, dus wie op zoek is naar tips en inspiratie daar: even geduld, die blog komt er binnenkort aan! En ik kan je alvast vertellen dat je dit jaar nog verschillende reisblogs mag verwachten. We hebben wat reisjes in te halen na die coronajaren en dus staat er vanalles gepland – zou die energieboost ook daaraan te danken zijn? 😎 Nu maar hopen dat corona deze keer geen roet in het eten gooit …
To be continued!
P.S.: Nee, we hebben (helaas) de Lotto niet gewonnen. Dat er meerdere tripjes gepland staan hebben we te danken aan 1) het feit dat we nog vouchers hadden liggen door geannuleerde reizen de voorbije twee jaar en 2) vele uren zoeken om goedkoop te kunnen boeken – tja, een mens moet er iets voor over hebben natuurlijk!
MAMoiselle Blogt 