Picture perfect: niet aan mij besteed

Soms (heel soms) heb ik het gevoel alsof ik alles keihard onder controle heb, en ik gracieus alle ballen in de lucht houd. De kindjes zijn flink, alles loopt vlot op het werk, de wasmanden zijn leeg, het huis ligt er spic en span bij, ik slaag erin om drie keer in de week te gaan lopen en ik ben best tevreden met mijn spiegelbeeld. Dan loop ik even op wolkjes: Supermom at work here! Miss Perfect at your service!

Alles onder controle? Bijna …

Jammer genoeg is dat gevoel meestal van korte duur. Heel even lijkt het alsof ik alles onder controle heb. Bijna… Maar helaas spreekt de realiteit me dan al snel tegen. Dan trek ik een kast open en valt de rommel er prompt uit, als een duveltje uit een doosje. Juist, ik had snel opgeruimd en had dan maar alles in een kast gegooid… Leve de kortetermijnoplossingen!

Ik kom binnen in de berging en zie dat de droogkast nog vol was zit die moet geplooid worden. Of ik merk dat de wasmachine nog vol natte was zit. Juist, ik had die was er de dag voordien tussen de soep en de patatten in gegooid en ben die helemaal uit het oog verloren… Ondertussen ligt het wasgoed te stinken in de machine, dus laat maar lekker opnieuw draaien moeder!

Ik zit met de kindjes in de tuin en merk plots op dat hun speelgoed van gisteren buiten is blijven staan. Oeps, hun bekertjes en bordjes staan ook nog op hun picknick-tafeltje (dat verscholen staat onder de klimtoren, ter mijner verdediging). En dat onkruid moet precies ook wel dringend worden gewied…

Niet picture perfect

Ik bekijk mezelf in de spiegel en net wanneer ik denk dat mijn outfit best geslaagd is, valt mijn oog op die wenkbrauwen die dringend eens moeten geplukt worden, op mijn benen die ik beter eerst nog eens had geschoren, of op die vlek op mijn broek die ik niet had opgemerkt. Die afbladderende nagellak is vast ook niet echt fashionable, en mijn haar dat alle kanten uit springt is ook maar dubieus. (En als we dan toch bezig zijn: mijn onderbroek matcht totaal niet met mijn beha, en de rekker ervan heeft als ik eerlijk ben ook al betere tijden gekend.)

Of die keer dat ik boodschappen ging doen toen mijn oudste nog een baby was… Vlotjes boodschappen doen met een brave baby. Boodschappen en MaxiCosi met baby in de auto laden. Handtas in de auto leggen. Winkelkar wegzetten. Makkie, alles onder controle! Om dan terug aan de auto te komen en te merken dat ik per ongeluk de auto heb gesloten, en de sleutel in mijn handtas (in de auto!!) zit. Baby bleitend in de auto, moeder in paniek ernaast. Ondertussen kan ik ermee lachen, maar toen stond ik te shaken op mijn benen van de stress.

Bijna perfect: veel meer fun!

Oppervlakkig en van veraf lijkt het dus misschien wel alsof ik (soms) alles onder controle heb en ik alles zonder enige moeite weet te combineren. En soms slaag ik er dus zelfs in om dat zelfs mezelf wijs te maken. Maar niets is minder waar. Als je onder die oppervlakte kijkt, dan zie je dat deze moeder ook maar iets doet.

Perfectie en ik, wij zijn gewoon niet voor elkaar gemaakt. Geen match made in heaven. Ach ja, zolang mijn imperfecties geen levensbedreigende situaties opleveren, is er niets aan de hand, toch? Perfectie is trouwens vaak maar saai als je ’t mij vraagt. Geef mij maar ‘bijna perfect’ of ‘bijna alles onder controle’: dat staat garant voor veel meer fun! Yep, ik draag de titel ‘mevrouwtje bijna’ met trots ;-).

PS: En als ik de keuze moet maken tussen een halfuurtje in de zon zitten of de perfectie nastreven, dan is mijn keuze trouwens snel gemaakt. #sorrynotsorry