Tag: real parenting

Mama zijn, dat is bekomen van een zware week (daarover later meer) en uitkijken naar een paar dagen verlof. Het is denken “Ha, even ontspannen en genieten van een zalig rustig dagje met de kinderen”. Het is leuke plannen maken, zoals nog even knuffelen in bed en rustig wakker worden, samen cupcakes bakken en samen spelletjes spelen. 

Mama zijn, dat is al heel snel merken dat die kleine mannetjes andere plannen hebben. Het begint al bij het ontbijt: ze krijgen een lekkere kom aardbeien; maar ze kunnen alleen klagen omdat de andere precies toch een aardbei meer heeft gekregen. En het blijft de hele tijd duren: gezeur, gezaag, geruzie, you name it.

Mama zijn, dat is tot de conclusie komen dat er van dat ontspannen niet veel in huis zal komen. Het is je stem vaker verheffen dan je lief is. En het is je afvragen waar je dat aan verdiend hebt, zo’n dag vol gezeur aan je hoofd. Verlof noemen ze dat dan! 

Mama zijn, dat is uiteindelijk toch bijdraaien en de kindjes schminken, omdat ze een halfuur lang bewezen hebben dat ze flink kunnen spelen zonder ruzie te maken (jawel, het volle halfuur, wonderbaarlijk he!). Het is behoorlijk zweten om er iets treffelijks van te maken, van die schmink, omdat je eigenlijk helemaal niet creatief aangelegd bent. En het is googlen om te snappen hoe je oudste nu precies geschminkt wil worden (Abomasnow van Pokémon, anyone? 😁). En het is uiteindelijk toch nog cupcakes bakken, maar ze niet meer versieren of opeten omdat  ze mama tegen dan alweer de kast op hebben gejaagd. Misschien morgen…

Mama zijn, dat is een foto trekken op dat ene moment dat ze vrolijk zijn en geen ruzie maken, en die op Instagram zetten. Alsof alles rozengeur en maneschijn is, en jullie het perfecte gezinnetje zijn. Niet dus 😜 Want op die foto zie je de vermoeide mama niet, en hoor je het gezeur en geruzie niet dat aan dat ene mooie moment voorafging. 

Mama zijn, dat is af en toe ook je lach inhouden terwijl je eigenlijk kwaad bent of zou moeten zijn. Bij het nieuwste dreigement van de jongste van drie bijvoorbeeld, die als hij zijn zin niet krijgt uitroept “dat hij ook naar een ander huis kan gaan hoor”. 

Mama zijn, dat is uiteindelijk toch weer een beetje smelten, als de jongens zeggen “mama is lief” en je komen knuffelen. Het is toch weer vertederd aan hun bed staan, no matter what. Want hoezeer ze het ook hebben uitgehangen, wat zien ze er toch lief uit als ze slapen! 

Mama zijn, dat is ondanks een niet bepaald ontspannend dagje verlof toch weer leuke plannen maken voor de volgende verlofdagen. Morgen een nieuwe kans, een nieuwe dag. Misschien loopt het beter als we er een hele dag op uittrekken. Want mama zijn, dat is bij een tegenvaller gewoon even slikken en weer doorgaan. 

En als het morgen ook tegenvalt, dan stuur ik de volgende keer gewoon een out of office naar de jongens als ik verlof heb. “Mama is er nu even niet. Uw vraag kan niet beantwoord worden. Met dringende vragen of suggesties kan u altijd bij papa terecht. Vriendelijke groeten!”