Spring naar inhoud

MAMoiselle Blogt

  • # Momlife
  • # Wanderlust
    • uitstapjes met kids
    • reizen met kids
    • citytrips met kids
    • Duitsland
      • Berlijn
    • Frankrijk
      • Ardèche
    • Italië
      • Toscane
      • Umbrië
    • Spanje
      • Barcelona
      • costa blanca
      • costa cálida
      • Mallorca
      • Sevilla
      • Valencia
    • Jordanië
    • Hongkong
    • Thailand
    • Zuid-Amerika
      • Argentinië
  • # Lifestyle
  • # Actua
  • # Worklife
  • # Passion for Fashion
  • # Foodie
  • # Sporty Spice
  • # Never not reading
  • # Books by MAMoiselle
  • Wie is MAMoiselle?

Tag: positiviteit

En plots werden we wakker in een totaal andere wereld

Dat het bizarre tijden zijn, is een understatement van jewelste. Onze wereld lijkt wel in oorlog te zijn, met lege straten, lege winkelrekken, lege scholen en volle ziekenhuizen – zelfs veldhospitalen.

We zitten ‘opgesloten’ in ons kot en de dagen vloeien in elkaar over zonder dat we nog echt weten welke dag het vandaag ook alweer was. Ongelooflijk surreëel allemaal. Wie had dit scenario enkele weken geleden kunnen bedenken?

Wie had kunnen voorspellen dat een tripje naar de bakker zo dubbel zou voelen – alsof we even een misdadiger zijn die tóch buitenkomt, maar tegelijk zo’n opluchting om eens weg te zijn van tussen die vier muren. Het lijkt wel een film, of een vreemde droom, waarin vrijheid niet meer bestaat, en waarbij we niet weten voor hoe lang.

De wereld zit intussen massaal aan het scherm gekluisterd. Bij elke nieuwe evolutie of update wordt er duchtig in het rond gebeld en gestuurd. Wist je al dat…? Heb je al gehoord dat…? Het schijnt dat…! Ik heb horen waaien dat…! Kwestie van de paniekgolf nog wat te vergroten.

De ene collectieve golf van verontwaardiging volgt de andere op. Die regering toch, zo overdrijven voor een stomme griep. En een paar dagen later: komaan, kunnen ze nu niet wat strenger zijn daar in Brussel?! Verontwaardiging over alles en iedereen. Gezien hoe die aan het hamsteren zijn?! Waarom stuurt die zijn/haar kinderen nu toch naar de opvang?! En heb je dat gemerkt, in die straat was er nauwelijks applaus om 12u! Waarom krijgen zij financieel een duwtje in de rug en wij niet – we zullen wij wel blijven werken! Enzoverderenzovoort.

Het lijkt bovendien wel een wedstrijdje wie het nu het zwaarst heeft. Laten we wel wezen, deze situatie is voor iedereen zwaar, zonder uitzondering. Uiteraard met grote voorsprong voor wie zich op het “front” begeeft – mensen in de zorg, in winkels, in distributie etc. Voor de slachtoffers van het virus, voor mensen die hun zaak overkop zien gaan door de gevolgen, voor kinderen in moeilijke gezinssituaties, … Maar net zo goed voor singles op wie de eenzaamheid zwaar weegt. Voor ouders die plots nóg meer ballen in de lucht moeten zien te houden en die plots én moeten thuiswerken én leerkracht moeten zijn én het huishouden draaiende moeten houden én … Voor grootouders die afgesloten zijn van hun familie.

Even ventileren moet dus kunnen. Even ventileren en weer doorgaan. Voor iedereen. Want we moeten het niet onder stoelen of banken steken, het ís zwaar. De onzekerheid weegt door, de angst slaat toe, er is geen echte uitlaatklep om even de gedachten te verzetten. Ik vrees dat de depressies en burn-outs de komende maanden als paddenstoelen uit de grond zullen schieten.

Maar net daarom is het vandaag meer dan ooit nodig om zorg te dragen voor jezelf én voor elkaar. Panikeren, dramatiseren, klagen, zagen, azijnpissen en elkaar het licht in de ogen niet gunnen: het zal ons niet verder helpen, integendeel. Waar we nood aan hebben vandaag is mildheid, positiviteit en rust.

Misschien lijkt het op sociale media alsof ik alles heel frivool opneem. Alsof dit een soort vakantie is. Dat is niet zo. Natuurlijk is dat niet zo! Ook ik heb schrik. Voor de impact op mijn kinderen. De impact op medisch, economisch en maatschappelijk vlak. Ik vraag me af hoe onze kinderen hier in de toekomst op zullen terugkijken. Wat ze er zich van zullen herinneren. Maar met panikeren komen we nergens. De situatie verandert zo snel – het enige wat we kunnen doen is afwachten.

En terwijl we afwachten, moeten we ons focussen op het positieve. Op wat er wél nog is. De solidariteit die er bestaat. De positieve dingetjes elke dag, al zijn die nog zo klein. De grapjes die ons rechthouden in deze onzekere tijden. De extra tijd die je misschien met je gezin kan doorbrengen. De honderden ideetjes om je kroost op een leuke manier bezig te houden of verstrooiing te bezorgen.

Zoek creatieve manieren om contact met elkaar te houden en tóch verbinding te zoeken in deze bizarre tijden – organiseer een skyperitiefje, stuur een kaartje of ga voor het raam van het rusthuis gaan zwaaien. Stuur elkaar grapjes door, de onnozelste eerst – alles om toch maar even een glimlach op elkaars gezicht te toveren en de sfeer even te verlichten. Trek de natuur in en geniet van wat frisse lucht en zonlicht. Vertraag – als je de luxe hebt van “in je kot te blijven” – en herbekijk wat belangrijk is in het leven.

En blijf positief. Want dat zijn we verschuldigd aan onze kinderen. Ook voor hen zijn dit vreemde tijden, waarin veel zekerheden zijn weggevallen. Waarin ze zijn wakker geworden in een wereld die ze niet kennen. Het laatste wat we nu willen doen is hen nog meer angst aanjagen …

En wie weet, misschien zorgt dit alles ook voor positieve veranderingen in de wereld. Misschien wordt de manier van werken herbekeken, zorgt het voor een golf aan solidariteit en herwaarderen we hierna onze familiebanden, vriendschappen en vrijheid des te meer.

Wees mild, wees positief en zorg goed voor jezelf en voor elkaar! ❤️

(En blijf in uw kot natuurlijk, maar dat spreekt voor zich.)

22 maart 2020

Lore1 reactie

Je bent een goeie mama

Omdat het altijd deugd doet om te horen. Omdat we het niet altijd genoeg zeggen aan elkaar. Omdat het leuk is om de dag met een positieve noot te eindigen of te beginnen. Omdat er nog veel te veel kritiek wordt gegeven op andere mama’s, en omdat dat nergens voor nodig is. Omdat ik wat tegengif wil bieden aan al die zure commentaren, die negativiteit en de momshaming. Omdat we allemaal ons best doen. Je doet het goed, lieve mama!

Aan de mama die borstvoeding geeft, ook al moet ze doorbijten omdat het niet van een leien dakje loopt: goed bezig! Aan de mama die al maanden borstvoeding geeft alsof ze nooit anders heeft gedaan: respect! Aan de mama die haar peuter ‘nog steeds’ borstvoeding geeft en die daar soms raar voor wordt bekeken: hoedje af! Het is een mooi cadeau om het beste van  jezelf te geven aan je kind, hoe lang je het ook volhoudt. Je bent een goeie mama.

Aan de mama die flesjes geeft: is het niet fantastisch dat we niet meer afhankelijk zijn van borstvoeding, en dat je zelf de afweging kan maken tussen flesjes en borstvoeding? Dat je kan kiezen voor de optie die jou het beste afgaat of die voor jou het beste werkt? Je hebt het beste gekozen voor jou en je kind, want een blije mama zorgt voor een blije baby.  Je bent een goeie mama.

Aan de mama die thuisblijft om voor haar kinderen te zorgen: respect! Het is ongetwijfeld niet altijd gemakkelijk om jezelf weg te cijferen en altijd ten dienste te staan van je kinderen en je gezin. Om dag in dag uit bezig te zijn met het huishouden dat nooit stopt, en om zelden tot nooit een momentje voor jezelf te hebben. Het is schitterend om die wonderlijke jaren te kunnen doorbrengen met je kleine kinderen, en hen elke seconde van de dag bij je te hebben. Schitterend – en vermoeiend. Je bent een goeie mama.

Aan de mama die jongleert om haar gezin zo goed en zo kwaad mogelijk te combineren met haar carrière: chapeau! Het is niet evident om alles te combineren, en het is ongetwijfeld stresserend om alle ballen in de lucht te houden en constant achter de feiten aan te lopen. Maar je zorgt voor brood op de plank, je krijgt de ruimte om meer te zijn dan alleen mama en je jaagt je professionele dromen na. Je bent een goeie mama.

Aan de mama die er elke dag opnieuw voor zorgt dat haar huis blinkt van onder tot boven, die elke dag vers eten op tafel tovert en die ervoor zorgt dat de wasmanden nooit uitpuilen: fantastisch, kan je mij je geheim verklappen? Respect voor je organisatieskills, je niet aflatende energie en je doorzettingsvermogen. Je bent een goeie mama.

Aan de mama die zuchtend staat te kijken naar de kruimels op de grond, die laveert tussen al het speelgoed en de deur van de wasplaats liever gesloten houdt om niet geconfronteerd te worden met de uitpuilende wasmanden: het stopt nooit, hé… Soms heb je andere prioriteiten dan het huishouden. Even meespelen met de kinderen, een boekje voorlezen of wie weet een gestolen momentje voor jezelf. Het is belangrijk om daar tijd voor te maken, dat huishouden loopt niet weg. Je bent een goeie mama.

Aan de mama die haar kindje overal mee naartoe neemt en die haar baby onderweg of op verplaatsing gewoon laat slapen in de draagdoek, de buggy of een reisbedje: super dat je je niet opsluit. Fantastisch dat je het je niet ontziet om al die spulletjes telkens mee te sleuren, dat je niet in paniek schiet als je kleintje begint te huilen in het openbaar en dat je een ontspannen mama kan zijn. Fijn dat je je leven niet drastisch hoeft aan te passen. Je bent een goeie mama.

Aan de mama die zich nauwgezet aan de dutjes of voedingsmomenten van haar kindje houdt en daardoor niet zo vaak buiten komt: super dat je de noden van je kleintje vooropstelt. Niet alle kinderen houden ervan om voortdurend op stap te gaan, en sommige baby’s slapen nu eenmaal het liefst in hun eigen bedje. Je sociaal leven staat misschien even op een lager pitje, maar je stelt je prioriteiten, en dat sociaal leven komt wel weer terug. Je bent een goeie mama.

Aan de mama met de baby die al heel snel doorslaapt: proficiat, je hebt de code gekraakt! Of je hebt gewoon geluk, dat kan ook. Hoe dan ook, geniet ervan! Je bent een goeie mama.

Aan de mama die zich dodelijk vermoeid door de dagen sleept, omdat haar baby haar tig keer wakker maakt elke nacht, de mama die zich ’s nachts eenzaam en alleen voelt als ze weer met haar huilende of krijsende baby rondloopt: Hou vol. Je bent niet alleen: een straat verder sust een mama haar dochtertje na een nachtmerrie, twee huizen verder geeft een mama een nachtelijke voeding en drie straten verder verzorgt een mama haar zieke kleintje. Het betert, ooit, echt waar. Je bent een goeie mama.

Aan de mama die bij elke kik naast het bedje van haar kind staat: mooi hoe je je kind de boodschap wil meegeven dat je er altijd bent. Respect voor het feit dat je ‘hechting’ heel belangrijk vindt. Je bent een goeie mama.

Aan de mama die haar kind af en toe laat huilen, omdat ze weet dat haar kind er een spelletje van maakt, omdat haar kind oververmoeid is en in een vicieuze cirkel zit waarbij het vecht tegen de slaap of omdat ze op haar tandvlees zit en het even niet kan opbrengen: je doet het goed. Misschien moet je van je hart een steen maken, maar jij kent je kind het beste. Ik weet zeker dat je je kind op andere momenten laat voelen dat je er altijd bent. Je bent een goeie mama.

Aan de mama die al jaren samen slaapt met haar kinderen: super dat jullie elke nacht kunnen genieten van elkaars nabijheid en dat je de kwaliteit van je eigen slaap misschien opoffert. Je bent een goeie mama.

Aan de mama die haar kindje al heel snel in de eigen kamer laat slapen: fantastisch dat jullie elkaar niet storen ’s nachts en dat jullie allemaal kunnen genieten van een goeie nachtrust. Je bent een goeie mama.

Aan de mama wiens peuter een driftbui heeft en kwaad op de grond ligt tussen de cornflakes in de supermarkt: ze weten hun plekjes wel te kiezen om te ontploffen, niet? We hebben het allemaal meegemaakt. Je bent een goeie mama.

En aan de mama die zich geroepen voelt om kritiek te uiten tegen andere mama’s om één van bovenstaande redenen… (Ik heb het dan voor alle duidelijkheid niet op de mama die eens in zichzelf denkt ‘dat zou ik anders aanpakken’, want dat doen we allemaal weleens, dat is alleen maar menselijk.) Aan de mama die op sociale media voortdurend paraat staat met een belerend vingertje, die andere mama’s terechtwijst en zichzelf beter voelt als ze een andere mama kan neerhalen: Kom eens uit je ivoren toren, kijk eens in de spiegel, en vraag jezelf een paar dingen af.

Ben je zelf zo perfect? Heb je zelf altijd de waarheid in pacht, zelfs over een mama, een kind en een situatie die je niet kent? Help je iemand (jezelf of een andere mama) vooruit door een andere mama met een onzeker gevoel op te zadelen? Hou je in gedachten dat het beste is voor jou en je kind, niet noodzakelijk het beste is voor een andere mama en haar kind? En vooral: is dat het voorbeeld dat je je kinderen wil geven, dat je jouw visie moet opdringen en een ander moet neerhalen?

It takes a village… Laten we er een respectvolle en positieve village van maken.

Mama’s, jullie zijn goed bezig!

7 juni 201812 november 2018

Lore1 reactie

Van couch potato tot sporty spice

Gisteren heb ik deelgenomen aan Dwars door Brugge, een loopwedstrijd van 15 kilometer in mijn vroegere hometown. ’s Morgens dacht ik nog, ‘hoe zot ben ik eigenlijk, om anderhalf uur te gaan afzien, in plaats van lekker te relaxen op moederdag?!’ Maar uiteindelijk werd het eerder genieten dan afzien. Voor sommigen lijkt het misschien geen big deal, om die 15 km tot een goed einde te brengen. Maar voor mij was het dat wel. Het voelde als een heuse overwinning op mezelf. Ik probeer even te schetsen waarom dan wel.

Ik kom uit een echt lopersnest. Al zolang ik me kan herinneren is mijn papa een loper. Hij heeft een paar marathons op zijn palmares staan en gaat nog altijd wekelijks zijn kilometertjes gaan joggen. En de appel valt op dat vlak niet ver van de boom, want mijn broer heeft het loopvirus met de paplepel binnengekregen. (Helaas bleek ondergetekende appel wat verder van de boom te belanden, en was ik een wandelende teleurstelling voor menig LO-leerkracht…) Talloze keren stond ik dan ook te supporteren aan de zijlijn van Dwars door Brugge, de ene keer voor papa, de andere keer voor broer, of voor allebei tegelijk. En élke keer dacht ik: ‘Ooit sta ik daar ook. Ooit ga ik mezelf verbazen en loop ik die wedstrijd uit!’

Fast forward naar een klein jaar geleden. Toen begon ik voor de elvendertigste keer aan Start to Run, met één doel voor ogen: in 2018 Dwars door Brugge uitlopen. Het was al een paar keer gelukt om die STR-reeks tot een goed einde te brengen, maar op één of andere manier liet ik het dan toch telkens weer hangen waardoor ik weer helemaal van nul opnieuw moest beginnen… Een jaar geleden was mijn conditie dan ook niks waard: drie minuten lopen en mijn tong hing aan mijn knieën en ik viel net niet dood neer ;-).  Maar dankzij de aanmoedigingen van ons Evy (dank u Evy!) ging die belabberde conditie er week na week op vooruit. Helemaal blij was ik, de eerste keer dat ik rond de Watersportbaan (5km) kon lopen zonder te wandelen. Om daarna verder te trainen, op naar de 10km, en daarna de 15km. (dank u coach broer!)

En toen gebeurde het ondenkbare. Ik begon te genieten van die looptochtjes. Een leuk muziekje op, mijn gedachten de vrije loop laten gaan: echt een moment voor mezelf. Hét moment waarop creatieve ideeën opborrelden en waarbij blogs of artikels in mijn hoofd werden geboren. Het was een vaste afspraak in mijn agenda: op maandag en vrijdag tijdens de lunchpauze en op woensdagavond was het tijd om de sporty spice uit te hangen. Handig, zo’n vaste afspraak, dan trek je zonder nadenken je loopschoenen aan en is de kans kleiner dat je je bedenkt ;-).

Vorige week gingen mijn sportschoenen zelfs mee in mijn valies naar Mallorca. Terwijl manlief een paar uur ging fietsen en de Cap de Formentor bedwong,  ging ik lopen langs het strand. Het fantastische uitzicht kreeg ik er gratis bovenop. Het was eens iets anders dan mijn wekelijkse uitzicht van de Watersportbaan. Wie had dat ooit gedacht, dat ik met plezier zou gaan lopen op vakantie?! Blijkbaar kruipt het bloed dan toch waar het niet gaan kan.

Al was het niet altijd rozengeur en maneschijn. De winter en ik, da’s geen goeie combi. Dus lopen in regen, kou of storm, dat ging vaak gepaard met gevloek en veel gegrom. Maar ik hield mijn blik strak op mijn doel: als ik er wilde staan op Dwars door Brugge, dan mocht ik niet het watje uithangen bij wat winterse taferelen, toch? Des te meer geniet ik er nu trouwens van, om te kunnen lopen onder een stralend zonnetje. Mijn beloning voor het afzien in de winter ;-).

En gisteren was het dus zover. Eerlijk? Het was puur genieten, om daar te lopen. Te beseffen dat ik écht één van die lopers was, net zoals al die lopers die ik jarenlang had aangemoedigd langs de zijlijn. Om goed getraind en met een zalige playlist in mijn oren (voorbereiding is alles!) langs het prachtige parcours te lopen. Om aangemoedigd te worden door mijn enthousiaste gezinnetje en mijn vriendin en metekindje langs het parcours. Om de laatste kilometers te worden vergezeld door mijn broer. En om uiteindelijk nog een goeie tijd (voor mij dan toch) neer te zetten. Want plots kwam de aard van het beestje toch weer boven: waar ik vorig jaar nog had getekend om de wedstrijd gewoon uit te lopen, wilde ik nu ook nog een goede tijd neerzetten. En dus perste ik er nog een stevig eindsprintje uit :-). Ik klokte uiteindelijk af op 1u27’17” en liep dus iets sneller dan 10km/uur. Een jaar geleden had ik het nooit geloofd!

Maar dat is nog niet alles. Niet alleen heb ik op deze manier een kinderdroom vervuld, het voelde voor mij ook als de kers op de taart. Ik ben nogal wat kilootjes kwijt, de laatste tijd. En daardoor voel ik me niet alleen honderd keer beter in mijn vel, ik voel me ook fitter dan ooit. Het was een weg van vallen en opstaan, en nog steeds kan ik soms mijn ogen niet geloven als ik onverwachts een glimp van mezelf opvang of een recente foto onder ogen krijg. Maar het is een zalig gevoel en de kroon op het werk om nu met trotse blik te kunnen zeggen: I did it! 💪

Op naar de volgende sportieve uitdaging – al ligt die tot nader order nog niet vast. Wordt ongetwijfeld vervolgd ;-).

14 mei 201828 september 2018

Lore3 reacties

Berichtnavigatie

Oudere berichten

Wie zoekt die vindt!

20 kindvriendelijke tips voor een citytrip naar Berlijn

In de krokusvakantie trokken Leon (9) en ik met ons tweetjes naar Berlijn. Ik was er tien jaar eerder al eens geweest, en deze citytrip bevestigde het idee dat ik toen al had van de Duitse hoofdstad: het is een hippe, bruisende stad waar heel wat te beleven valt. Dat het ook een kindvriendelijke stad… Continue reading →

26 augustus 202226 augustus 2022

Lore

Island hopping in Kaapverdië

Het zou onze eerste verre reis (buiten Europa) worden met de kinderen: island hopping in Kaapverdië. De vliegtickets waren geboekt, de route was uitgestippeld, de verblijfplaatsen lagen vast. In augustus 2020 zou het zo ver zijn. En toen … kwam corona. Onze reis werd geannuleerd, tot onze grote spijt. In 2021 waagden we een nieuwe… Continue reading →

24 april 202224 april 2022

Lore

Tips voor een topvakantie in Mallorca

Afgelopen kerstvakantie trokken wij naar Mallorca, en we beleefden er een zalige tijd. Wie denkt dat een verblijf op het Spaanse eiland gelijkstaat aan bakken en braden in een gigantisch resort, kunnen we meteen geruststellen: het is een prachtige eiland waar meer dan genoeg te zien en te beleven valt. Het zou dus zonde zijn… Continue reading →

4 februari 20226 februari 2022

Lore

Meest recente berichten

  • 20 kindvriendelijke tips voor een citytrip naar Berlijn
  • Deed ze het, of deed ze het niet?
  • Aanrader: een mama-zoon trip met z’n tweetjes
  • Island hopping in Kaapverdië
  • Tips voor een topvakantie in Mallorca
17 years ❤️ Jommeke in Nemo-land 🤡 Kapster mama vroeg op post 🌈 Dat dat zonnetje meer dan deugd deed vandaag. Volgens mij zie ik de lente al komen piepen aan de horizon, als ik heel goed kijk! 😇😎 Happy holidays! 🎄🎅 It’s beginning to look a lot like Christmas 🎄🌟🎅 A little crazy never hurt nobody 😜 No filter needed 🌅 ❗️Bakvissen alert ❗️
Follow MAMoiselle Blogt on WordPress.com

Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over nieuwe berichten te ontvangen.

Blog op WordPress.com.
  • Volg Volgend
    • MAMoiselle Blogt
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • MAMoiselle Blogt
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....