Het is weer die tijd van het jaar: de wederhelft zit in het buitenland voor het werk, waardoor ik er even alleen voorsta. En laat het net ongelooflijk druk zijn op het werk. De combinatie van mijn jobs resulteert momenteel in een meer dan fulltime bezigheid, waardoor de combinatie werk – gezin dus ook vrij pittig is. Het resultaat is dat ik zwalp tussen het ploetermoedergevoel en het gevoel supermom te zijn. Dat zwalpen, dat kan trouwens wel eens het gevolg zijn van de vermoeidheid, ik zeg zo maar wat.
Ik voel me supermom wanneer de kindjes met een volle buik en met propere kleertjes op tijd op school of in de crèche geraken. Wanneer ik op woensdagmiddag nog tijd vind om een spelletje te spelen met de oudste, en ik merk dat hij echt geniet van die quality time samen. Wanneer ik met dodelijke efficiëntie zit te werken terwijl er eentje naast me zit te puzzelen. En wanneer ik alle deadlines gehaald heb en content kan terugblikken op een productieve dag. Dan ben ik best wel fier op mezelf, en denk ik “Goe bezig!”
Maar als ik dan de vaatwas zie die dringend moet geleegd worden, of de uitpuilende wasmanden, dan voel ik mij toch eerder de ploeterende moeder ;-). De koelkast is quasi leeg, ik overleef op kant en klare slaatjes, en laat ons zeggen dat mijn prioriteit momenteel niet echt bij strijken en dergelijke ligt.
Die wallen worden ook steeds moeilijker te camoufleren, mijn haar moet dringend eens gewassen worden, en die afbladderende nagellak is ook niet bepaald een fashion statement.
Maar hé, dan proberen we maar even selectief blind te zijn. Een mens kan niet alles willen, toch? Dat huishouden, dat loopt niet weg (jammer genoeg). Die nagels raken ooit nog wel eens gelakt, en een mens gaat niet dood van eens rond te lopen met vettig haar 😜.
Zoals de boer voortploegde, zo ploeterde dus ook deze moeder door.
En dat allemaal onder het motto van mijn favoriete voetbalploeg: #bluvngoan ! 💪
MAMoiselle Blogt 