Ik weet niet of wij nu heel veel geluk hebben gehad, of dat het simpelweg veelzeggend is voor het gros van de leerkrachten, maar onze kindjes hebben hun juffen tot nu toe altijd op handen gedragen. En als ouder kan ik alleen maar mijn hoedje afnemen voor alles wat die superhelden oftewel leerkrachten presteren. Daarom een briefje!
Lieve juf, lieve meester
Ik weet wel dat je ons ’s morgens ziet, als we met onze neus tegen het raam geplakt staan, om toch nog even een glimp van ons kleintje op te vangen. En ik weet wel dat je ons ’s avonds ziet, als we staan te popelen om te horen hoe het is geweest. Sorry, we kunnen onze nieuwsgierigheid niet altijd even goed bedwingen.
Maar weet dat wij jou ook zien. Dat wij zien met hoeveel liefde je die kleine rakkers omringt, als waren het je eigen kindjes. Dat we zien met hoeveel geduld (serieus, waar halen jullie dat eeuwige geduld?!) je met hen omgaat. Hoe je je volle aandacht op elk en ieder kind richt. Hoe je luistert naar elk verhaal, ook al slaat het helemaal nergens op of hoor je het al voor de tigste keer. Bedankt daarvoor.
Bedankt …
Bedankt om mijn kind een stem te geven, om naar hem te luisteren. Bedankt voor alle verhaaltjes in de kring.
Bedankt om hem zachtjes en liefdevol van mij af te trekken op een mindere dag. Om hem aan het lachen te maken en voor jou te winnen.
Bedankt om hem een plekje te geven waar hij zich helemaal thuisvoelt. Om hem de kans te geven zich te ontplooien en zijn talenten te ontdekken, meer zelfvertrouwen te krijgen. Bedankt om hem te helpen uitgroeien tot de jongen die hij nu is en die hij nog zal worden.
Bedankt voor alle versjes, alle liedjes en alle knutselwerkjes waarmee hij trots thuiskomt. Bedankt om ons te laten meegenieten van al dat moois, om ons te verbazen over hoe snel ze bijleren.
Bedankt voor alle keren dat je zijn veters strikte, zijn neus snoot of zijn poep afveegde. Bedankt voor de keren dat je hem troostte. Bedankt voor elke pleister op de wonde. Bedankt voor de verse broek na een ongelukje.
Bedankt voor je tonnen geduld, je stalen zenuwen, je eeuwige glimlach en je nooit aflatende enthousiasme. Zit dat ingebakken, of leren jullie dat in jullie opleiding, vraag ik me dan af, om altijd jullie goede humeur te bewaren?
Bedankt voor je tomeloze inzet, om er elke dag opnieuw te staan. Want als juf of meester kan je niet zomaar zeggen “sorry kindjes, het is vandaag mijn dag niet, laat mij met rust”.
Bedankt voor alles wat je hen leert, voor de discipline die je hen bijbrengt.
Bedankt voor alle liefde die je hen geeft.
… en sorry
Sorry voor de keren dat we bij het belsignaal nog snel komen aangehold, en we voor vertraging zorgen in jullie planning. We proberen écht op tijd te komen, maar je weet waarschijnlijk wel hoe de ochtendspits er soms aan toegaat …
Sorry voor de keren dat we te laat hadden gezien dat hij laarsjes moest aanhebben, of een zwarte vuilniszak of een gezelschapsspelletje moest bij hebben. We willen heus wel extra materiaal bieden voor jullie klas, maar soms ontglipt zoiets onze aandacht. We willen zeker niet van slechte wil zijn, dat snap je vast wel.
Sorry als we ’s avonds nog even willen horen hoe het is geweest. We weten het wel, die andere 20 ouders willen ook nog een woordje met je wisselen, maar die nieuwsgierigheid wint het toch, sorry daarvoor.
Sorry als we je soms lastigvallen met kleine bekommernissen. We willen echt niet de overbezorgde moeder uithangen. We willen gewoon het beste voor onze kinderen. Ik weet dat jij hetzelfde wilt, dus gaan we er samen voor?
We vertrouwen je onze kostbaarste schat toe. Beloof je er goed zorg voor te dragen?
Veel liefs,
Lore
PS: Aangezien die twee van mij nogal grote babbelkousen zijn, kom je waarschijnlijk veel over ons te weten. Oeps… Beloof je die gênante verhalen niet tegen ons te gebruiken? 😉
MAMoiselle Blogt 