Zelden zoveel tegenstrijdige gevoelens gehad als in mijn leven als mama. Het is zo mooi, maar ook zo zwaar. De lastige periodes gaan zo traag, maar tegelijk vliegt het ook voorbij. Ik ben zo trots om mijn zoontjes te zien groeien en ontwikkelen, maar ik vind het ook zo lastig om ze los te laten. En zo kan ik nog wel even doorgaan …
Het zal wel aan de tijd van het jaar liggen, een periode vol mijlpalen, maar ik word er behoorlijk melancholisch van. En trots, dat dus ook ;-).
Neem nu de jongste. Sinds vrijdag is hij geen peuter meer. Begrijp me niet verkeerd, ik ben supertrots om te zien hoe hij groeit en vooruitgaat, hoe hij ontwikkelt en hoeveel hij bijleert. Hij is helemaal klaar voor de eerste kleuterklas. Maar toch …
Sinds zaterdag slaapt hij ook in een groot bed. Geen babybed meer voor mijn klein meneertje. Slik … Dat babybedje, dat was echt het allerlaatste stukje baby dat me nog restte. Nu is het officieel gedaan. Dag babytijd … En meteen ook: dag peutertijd, hallo kleutertijd!
En dan de oudste … Die gaat in september al naar de derde kleuterklas. Bij hem nemen we volgend jaar dus zelfs al afscheid van de kleutertijd. En hoe trots ik ook ben, hoezeer ik er ook oprecht van geniet om te zien hoe groot en zelfstandig hij wordt en hoeveel hij bijleert … toch vind ik het ook behoorlijk confronterend.
Want eerlijk? Dat kan toch helemaal niet?! Het lijkt alsof we hem gisteren pas op de wereld verwelkomden. Dat het een fractie van een seconde geleden is dat hij een kleine hulpeloze baby was. Het lijkt alsof we gewoon even met onze ogen knipperden en dat hij ondertussen zijn eerste stapjes zette, zijn eerste woordjes sprak en quasi ongemerkt evolueerde naar de vijfjarige die hij bijna is. Onvoorstelbaar!
Iedereen had me ervoor gewaarschuwd, maar toch slaat de realiteit me in het gezicht. Nooit had ik kunnen denken dat het zó snel zou gaan allemaal. Ik ben er helemaal nog niet klaar voor, om afscheid te nemen van de babytijd, de peutertijd of godbetert de kleutertijd. Ik heb gelukkig nog een jaar de tijd om aan dat idee te wennen. Maar toch …
Deze mama moet geregeld eens serieus slikken …
MAMoiselle Blogt 