De winter, da’s echt een gezellig seizoen. Lichtjes overal, een wandeling door de mooie maar ijskoude natuur en daarna opwarmen met een warme choco, gezellige avondjes onder fleece dekentjes, … Sfeervoller dan dat wordt het niet.
En toch … Toch heb ik veel goesting om meneer Winter een ferme schop onder de kont te geven. Want allemaal goed en wel, maar dat sfeervolle seizoen is ook hét seizoen waarin de vuile beestjes zich helemaal thuis voelen. En laat het duidelijk zijn: daar heb ik het nu eens hélemaal mee gehad.
Eind november moest ik een kleine ingreep ondergaan, en het leek wel een uitnodiging voor alle mogelijke beestjes om afwisselend eens langs te komen. Ik was nog niet hersteld en was nog in ziekteverlof toen de jongste in het ziekenhuis belandde. Hij had meer dan 41 graden koorts en bleek een angina te hebben in combinatie met stomatitis. En hij was vooral heel erg zielig, een vodje waar geen leven in zat. Genoeg ziekenhuis voor de komende tijd voor ons ;-).
Nog geen week later werd de oudste ziek. Daar ging mijn idee van rustig bekomen in de zetel met een Netflix-serietje erbij. In de plaats daarvan was het twee zieke kinderen entertainen, hoera … Die konden niet naar buiten omdat ze ziek waren, en iedereen weet dat kindertjes die opgesloten zitten transformeren tot echte engeltjes. Not… 😉
Bovendien was de jongste licht getraumatiseerd uit het ziekenhuis teruggekomen, wat zich uitte in moeilijk inslapen en vaak wakker worden ’s nachts. Kwestie van helemaal zen te worden ;-).
De kerstvakantie kwam, en die bracht een buikgriepje mee voor de wederhelft. Tot zover het idee van een ontspannen vakantie om even de batterijtjes op te laden.
Ook het nieuwe jaar had lekker veel beestjes in petto. We werden allemaal zwaar verkouden, en de oudste kreeg daar koorts bovenop.
Daarna begon het in mijn buik te rommelen en kreeg ik een koortsblaas, en al werd ik niet écht ziek, aangenaam was het toch ook niet. En net als je dan denkt dat het nu toch echt wel genoeg is, en je eigenlijk helemaal op je tandvlees zit, word je getrakteerd op leuke tafereeltjes van kotsende kindertjes.
Heerlijk toch, die winters?
Maar bij deze, meneer winter, het is genoeg geweest. De opendeurdag is voorbij, en wij wensen u en uw vuile beestjes de komende maanden niet meer terug te zien.
Kunnen we dat afspreken?
Bedankt voor uw begrip! En eh … leve de lente!
MAMoiselle Blogt 