De campagne ’30 dagen zonder klagen’ is halfweg. Vandaag begint ‘Tournee Minérale’. Binnenkort krijgen we ’40 dagen zonder vlees’ op ons bord, en zo zijn er ongetwijfeld nog tal van initiatieven. Maar een paar weken geleden besloten mijn vriendin en ik om onze eigen uitdaging aan te gaan: ‘Stoppen met shoppen!’ oftewel een maand zonder shoppen.
Een maand niet drinken, da’s een eitje voor mij. Ik deed het al twee keer, en dan meer dan een jaar. En al had ik af en toe weleens zin in een glas wijn, ik doorstond de test toen met glans. Maar een maand niet shoppen, da’s een ander paar mouwen. Want iedereen heeft zijn zwakke plek, en laat ons zeggen dat ik misschien/soms/heel af en toe/een heel klein beetje te veel shop. Sssst, aan niemand vertellen ;-).
Slachtoffer van promotitis
Mijn ‘probleem’ is dat ik gewoon koop wat ik mooi vind, niet wat ik nodig heb. Een mooi kleurtje, een toffe print of een leuke quote, en ik ben hopeloos verloren. Dus ja, ik zou het wellicht met minder sweaters, jurkjes of blousejes kunnen doen. Voeg daar een ernstige vorm van promotitis bij (virale infectie waarbij de patiënt spontaan een dansje maakt wanneer het woord korting of solden in het vizier komt, nvdr), en je snapt het plaatje wel.
De voorbije solden heb ik het misschien een klein beetje bont gemaakt. Mijn garderobe was aan vernieuwing toe, aangezien veel kleren te groot waren. En dat heb ik … eh … vrij letterlijk genomen. Van lingerie over kousen, broeken, blousejes en kleedjes tot jassen en schoenen: ik heb mijn best gedaan. Understatement. De postbode stond gênant vaak aan de voordeur. Laat ons zeggen dat ik ‘nieuwe garderobe aanleggen’ vlotjes van mijn to-dolijstje kan schrappen.
Tijd om te consuminderen
Maar ik zie ook wel in dat het echt wel met minder kan. Dat ik niet elke maand zo buitensporig kan doen. En dat ik nu heus wel genoeg heb. Tijd om te consuminderen, dus. We vroegen het ons eerst oprecht af: zouden we dat kunnen, een maand niet shoppen? En dus zeiden we al snel, overmoedig: tuurlijk kunnen we dat! We doen dat gewoon!
De woorden hingen nog in de lucht, toen het koude zweet ons al uitbrak. Hadden we nu echt gezegd dat we niet zouden shoppen? Een hele maand niet? Wel ja, blijkbaar wel dus. En we gaan bewijzen dat we het kunnen.
Geen frivoliteiten
Op de zwarte lijst: Kleren voor mezelf. Kleren voor de kindjes. Schoenen. Hebbedingetjes die ik niet echt nodig heb (je kent het wel, je doet boodschappen in de Aldi, ziet een weekaanbieding liggen waarvan je denkt, ‘hé, dat ziet er handig/leuk/mooi/… uit’ en hop, het belandt in je kar. Dergelijke frivoliteiten gaan mij deze maand niet overkomen).
Ik weet het, voor sommige mensen zal het een koud kunstje lijken. Een maand niet shoppen, wat is daar nu moeilijk aan? Andere mensen reageerden spontaan: oh, dat moet ik ook dringend eens inlassen! En nog anderen lieten meteen weten dat zij zo gek niet waren om dát te beloven. Dus kijk, blijkbaar zijn we toch niet de enigen die het een uitdaging vinden.
Niet té moeilijk
We hebben het onszelf trouwens niet té moeilijk gemaakt. We kozen voor februari, want: dan zijn de solden gedaan. En da’s een korte maand. Je kan overdrijven ook, nietwaar.
Enneh, ik verwacht nog een paar pakjes. Ik wil de postbode zijn broodwinning niet afpakken, die arme mens kan er uiteindelijk ook niets aan doen.
Maar ik ben verder wel van plan me braafjes aan het plan te houden. En ik ga dus niet stiekem al een shoppinglijstje samenstellen om op 1 maart meteen mijn schade in te halen. (Noot aan mezelf: dat ga ik NIET doen. Noot aan mijn vrienden: je hoeft me dus ook GEEN linkjes door te sturen. Waarvoor dank).
Wie weet verleng ik de periode zelfs nog. Mijn man zal me dankbaar zijn ;-).
Wie doet er mee aan onze actie? Februari = stoppen met shoppen!
MAMoiselle Blogt 