Lieve kleine vriend van me,
Morgen is het zover: het eerste leerjaar. Je boekentas en pennenzak die je met zoveel zorg hebt uitgekozen, staan te wachten om éindelijk gebruikt te worden, en het bezorgt me toch een beetje een krop in de keel als ik ernaar kijk. Al ben jijzelf er helemaal klaar voor: je zit te popelen om erin te vliegen.
Het lijkt alsof de tijd steeds sneller voorbij vliegt, en ik kan nauwelijks geloven dat je al zes bent. Zes?! Je geboorte, je eerste lachjes, je eerste stapjes, je eerste woordjes, ze staan nog allemaal in mijn geheugen gegrift. Bij elke stap die je zette stond ik trots (oké, belachelijk trots) aan de zijlijn voor je te supporteren.
Voor we het goed en wel beseften, was het tijd voor de eerste schooldag. Van schattige baby was je veranderd in een vrolijk peutertje. Die overgang ging wonderlijk vlot: al snel had je je plekje gevonden op school, en met een enthousiaste snoet vertrok je keer op keer naar je juf en je vriendjes.
Voor we het goed en wel beseften, was het in juni alweer tijd om afscheid te nemen van de kleuterschool. Van enthousiast en vrolijk peutertje ben je ondertussen uitgegroeid in een fantastisch kereltje (en dat is uiteraard volkomen objectief). Je liet me al meer dan eens versteld staan van je wijsheid, je honger naar kennis (al word ik, als ik eerlijk ben, soms ook heel moe van al die vragen 😉), en je enthousiasme. Je liet me al meer dan eens smelten, als je het voor je broertje opneemt of als je luidkeels roept dat je “zo ongelooflijk veel van me houdt” bijvoorbeeld. Soms vraag ik me af waar ik zo’n ongelooflijk lief mannetje aan heb verdiend.
En voor we het goed en wel beseffen, is nu ook de vakantie alweer voorbij gevlogen. Alsof we even met onze ogen knipperden en boem, twee maanden zijn gepasseerd. Het was een heerlijke vakantie, waarin we ongelooflijk hebben genoten van tijd met elkaar. Mijn batterijtjes zijn in elk geval helemaal opgeladen, en ik hoop dat dat ook voor jou geldt.
En nu staan we hier, aan de vooravond van de start van jouw avontuur in de lagere school. Slik. Ik moet je weer een stukje loslaten. Je bent geen kleutertje meer nu, en daar heb ik het toch een beetje moeilijk mee.
Tegelijk vind ik het enorm spannend. Wat zal dat geven, die lagere school? Hoe zal het vlotten, dat lezen, schrijven en rekenen? Er zal in elk geval een wonderlijke wereld voor je opengaan.
Ik hoop dat je weet dat ik er alle vertrouwen in heb dat jij het goed zal doen. En dat ik sowieso trots (oké, belachelijk trots) aan de zijlijn voor jou zal staan supporteren. Dat mijn hart nu al overloopt van trots.
Ik laat je weer een beetje los, lieve schat, maar dat doe ik in het volste vertrouwen dat het helemaal goedkomt.
Doe het goed, en maak er een fantastisch avontuur van!
X
Mama
MAMoiselle Blogt 