Tag: driftbuien

De vijftien geboden van de Geheime Peuter- en Kleuterclub

Ken je de Geheime Peuter – en Kleuterclub al? Onze kleine schatjes worden allemaal automatisch lid van die groep. Wekelijks houden ze ultrageheime bijeenkomsten en bespreken ze hoe ze het leven leuker kunnen maken. Lees: hoe ze het ons, hun ouders, moeilijk kunnen maken. Anders zou het leven maar een saaie boel worden, toch? En zoals het een deftige club betaamt, hebben ze ook hun vijftien geboden …  Een verwittigd ouder is er twee waard, nietwaar!

  1. Gij zult altijd als eerste wakker zijn. Zo heb je ruim de tijd om plannetjes te smeden zodat de ochtendrush zeker in het honderd loopt. Maar als je ergens heel vroeg moet zijn, dan weiger je om op te staan, dat spreekt voor zich.
  2. Gij zult op elke vraag nee antwoorden. Het is de dag van vandaag heel belangrijk om een eigen mening te hebben, en je mag die gerust kenbaar maken. Het is toch positief dat je kritisch in het leven staat?
  3. Gij zult weigeren groenten te eten. Aangezien die volwassenen daar zo de nadruk op leggen, zal er wel ergens een addertje onder het gras zitten. Echt, je mag die grote mensen nooit vertrouwen. Ze zouden ook durven die groentjes onder de puree te verstoppen bijvoorbeeld. Neem het van de ervaringsdeskundigen in de club aan: vertrouw ze niet!
  4. Gij zult een boterham met kaas kiezen, maar die vervolgens weigeren. Een mens kan van idee veranderen natuurlijk. Het is niet omdat je een minuut geleden zin had in kaas, dat je nu niet liever choco zou willen. Laat mama of papa maar eens merken wie hier eigenlijk de baas is!
  5. Gij zult kwaad worden omdat gij een ander bord wil. Het oog wil ook wat, uiteindelijk. En dan liefst het bord dat nét in de vaatwas zit. Nee, je patatjes smaken écht niet even lekker op dat groene bord als op dat blauwe. Ben je gek?!
  6. Gij zult korsten wantrouwen. Korsten zijn zoals groentjes: begin er gewoon niet aan. Het is veel te vermoeiend om daarop te kauwen, en als mama en papa dat niet begrijpen, dan moeten ze maar eens een lesje in empathie volgen!
  7. Als er twee opties zijn, dan zult gij altijd voor optie drie kiezen. Vrijheid blijheid, nietwaar.
  8. Gij zult elke vorm van logica vermijden. Nee, het is niet omdat je moe bent, dat je wilt slapen. En het is niet omdat je honger hebt, dat je wilt eten wat onder je neus wordt geschoven. Zet het gerust op een brullen omdat je de banaan die je niet krijgt helemaal niet wil. Logica? Da’s voor watjes!
  9. Gij zult in elke plas springen die gij tegenkomt. Laat je mama en papa maar zeuren over natte voeten, dat moeten zij dan maar oplossen. Daar zijn ze toch voor?
  10. Gij zult overal tekenen, ook op de muren, meubels en vloer. Mama en papa zullen ongetwijfeld versteld staan van de vaardigheden van hun kleine Picasso, en zullen vol trots de resultaten tonen aan iedereen die het zien wil.
  11. Gij zult zoveel mogelijk zelf doen. Vooral als mama echt gehaast is, dan eis je om zelf je kleren aan te doen, ook als je dat helemaal nog niet kan. Je moet het toch ooit leren?
  12. Als gij iets zelf moet doen, dan zult gij dat weigeren. Kinderarbeid is verboden, dus laat je niets wijsmaken. Ze kunnen je helemaal niet verplichten om je speelgoed op te ruimen!
  13. Gij zult zoveel mogelijk tegenwerken. Kleren aandoen of pamper verversen? Dan stamp je met je beentjes, zwier je met je armen en spring je in het rond. In de autostoel gaan zitten? Opspannen als een plank. Je ziet het, voor alles is er een oplossing!
  14. Gij zult regelmatig een scène schoppen, liefst in het openbaar. Elk van bovenstaande redenen is goed genoeg: omdat je korsten moet eten, omdat je het verkeerde bord krijgt, … Maar laat je creativiteit vooral de vrije loop, dat maakt het extra boeiend!
  15. Maar gij zult uw mama en papa ook overstelpen met kussen, knuffels en liefde. Als je merkt dat mama of papa er een beetje door zit en het allemaal niet zo goed meer weet, pak hem of haar dan maar eens goed vast en zet je schattigste snoet op. Een berenknuffel doet wonderen. Het is heel belangrijk dat je hen af en toe laat smelten, hoe zouden ze je al die voorgaande puntjes anders ooit vergeven?

Lore1 reactie

If social media were honest

Idyllische vakantiekiekjes. Van waterpret met de kindjes. Zomerse terrasjes. Prachtige uitzichten. Vrolijke kindjes die ijsjes eten. Heerlijke vakantieherinneringen. Zaaaalig! Alleen, die idyllische vakantiekiekjes, die vertellen niet het volledige verhaal. 

Alle ingrediënten waren er nochtans, voor een idyllische vakantie zoals de foto’s laten vermoeden. We trokken 10 dagen naar de Ardèche:  prachtig weer, mooie streek, leuke stadjes/marktjes, goed gezelschap (ons gezin, mijn ouders, mijn broer en zijn gezinnetje), lekker eten, lekkere wijntjes… Alleen vond onze jongste die reis het uitgelezen moment om heel hard dwars te liggen.

Was het het warme weer? Het was meestal wel boven de 30 graden, dus dat kan wel. Was het de vermoeidheid? Hij was meestal wakker rond 6u-6u30, en in plaats van een middagdutje stond hij liever te springen in zijn bed, dus dat kan ook best. Was het gewoon de leeftijd? Hij is over twee weken twee, ook een optie dus. In elk geval was meneertje behoorlijk opstandig en volgden de driftbuien elkaar in sneltempo op. 

Bij die mooie foto waarop mijn oudste dromerig geniet van een verfrissend drankje op een terrasje, zie je niet dat de jongste een paar seconden later in vol protest op de grond ging liggen, en het terras op stelten zette met zijn gekrijs. Er ging een golf van opluchting door dat terras toen wij er weggingen (met het schaamrood op de wangen). Op die foto’s van twee enthousiaste jongens in Planckendael zie je niet dat de jongeman een tikje boos werd omdat dat kindje in de buggy naast hem wél een tut had en hij niet, wat een schande! Die vakantiefoto’s op sociale media, die vertellen dus zelden de hele waarheid 😉 

Ondertussen zit mijn verlof er jammer genoeg bijna op. Uiteindelijk is het toch een ontspannen vakantie geworden (al geven we eerlijk toe dat we af en toe hebben zitten zuchten, want al dat gekrijs is behoorlijk vermoeiend en werkt niet zo ontspannend 😜). Ondanks het mindere humeur van onze bijna-tweejarige was het een deugddoende vakantie onder de Franse zon. De dagen voor onze reis genoten we al van het zonnige weer in eigen land, en had ik een paar geslaagde playdates gepland met vriendinnen met kindjes. En deze  week begon dan wel wat in mineur, omwille van de regen en een dreigende depressie bij mama en papa door klagende en zagende kindjes die bovendien hun oortjes in Frankrijk waren vergeten 😇, maar daarna genoten we van quality time met ons viertjes waarin we de batterijtjes volledig konden opladen. 

Ik heb de wijze raad van mijn papa namelijk altijd ter harte genomen: de leuke dingen onthouden, de minder leuke dingen gewoon vergeten. De mooie momenten, die van de idyllische vakantiekiekjes, die zijn dus mooie herinneringen geworden. En de mindere momenten daartussen zijn al vergeten, of hoogstens voer voor anekdotes over kleine monstertjes die Franse terrassen terroriseren. 

Bovendien is het zwaarste leed ondertussen gelukkig geleden: de kleine man is weer vrolijk, danst uitgelaten door het huis, en komt liefjes knuffelen met mama. Mijn zonnetje in huis, mijn knuffelbeertje is terug (meestal toch, je weet hoe dat gaat).  De mindere buien van vorige week zijn hem dus allang vergeven. Alleen mag hij wel wat aan zijn timing werken, het ware tof geweest als deze minder leuke fase niet perfect samenviel met mijn verlof 😉 Maar he, een mens kan niet alles willen!

LorePlaats een reactie

Meneertje chagrijn

Eerlijk? Ik was het helemaal vergeten. Of misschien had ik het gewoon vakkundig verdrongen. In elk geval, ik wist het niet meer. Hoe nukkig peutertjes van dik anderhalf soms door het leven gaan. Hoe die pruillip maar al te vaak wordt boven gehaald, en hoe het woordje NEE hun woordenschat overschaduwt.

Het is er eentje met karakter, zoals ze dat dan zo mooi zeggen, ons eigen peutertje van dik anderhalf. Eentje met een eigen willetje. Wat er dus op neerkomt dat hij boos wordt zodra er iets tegen dat beruchte willetje in verloopt. Dan smijt hij zich theatraal op de grond, of draait hij zich koppig weg en roept hij nee. Het begint van ’s morgens vroeg, wanneer hij boos zijn tut uit bed gooit, en het daarna op een krijsen zet omdat hij zijn tut terug wil. En het duurt tot ’s avonds, wanneer hij zijn fles melk tegen de grond keilt als hij er genoeg van heeft.  En tussendoor deelt broer ook wel eens in de klappen, omdat hij te dicht in zijn buurt komt naar zijn goesting.

Anderzijds kan hij met zijn sterke wil ook verdraaid goed duidelijk maken wát hij precies wil, zonder dat hij over een uitgebreide woordenschat beschikt. Als hij honger heeft, neemt hij zijn slabbetje en gaat hij aan zijn stoel staan. Slim gezien, als je’t mij vraagt. Of als de koelkast opengaat, duikt hij op uit het niets en grist hij er zijn favoriete yoghurtje uit. Duidelijke communicatie, best handig.

Ondertussen zijn er ook een paar extra tandjes aan het doorkomen, wat zorgt voor slechtere nachten. Wat er op zijn beurt dan weer voor zorgt dat hij nog meer verandert in meneertje chagrijn. (En misschien zorgt dat er ook wel voor dat ík stiekem verander in mevrouwtje chagrijn, maar ssssst, vertel dat laatste vooral niet door! 😉 )

Maar soms … is hij ook gewoon om op te eten. Wanneer hij zijn mutsje op zijn hoofd heeft en een brede smile op zijn gezicht (tussen de kwade buien door dan 😉). Wanneer hij zijn mollige armpjes naar me uitsteekt en rond mijn nek slaat. Wanneer hij honderden keren oefent op het woordje MA-MA. Wanneer hij de tijd van zijn leven heeft op de kermis. Wanneer hij samen met zijn broer speelt en al lachend achter autootjes loopt of van de glijbaan glijdt. Wanneer hij ’s avonds in zijn bedje kiekeboe speelt onder zijn dekentje en het uitschatert van plezier. Wanneer ik ervan versteld sta hoe snel hij vooruitgaat, omdat hij al vlotjes met steekparels overweg kan bijvoorbeeld, of omdat hij enthousiast zit te stempelen of te tekenen.

En dan zijn die nukkige buien snel weer vergeten. Al moet ie nu ook niet overdrijven 😉

LorePlaats een reactie
Blog op WordPress.com.