In navolging van de campagne #boostyourpositivity wordt er in blogland druk geschreven over hoe de ochtendspits verloopt. En dus smijten we ons ertussen – dat ik een trein achter kom en een weekje later mijn verhaal doe, mag de pret niet bederven.
In het keuzemenu der ochtendspitsen zijn er natuurlijk twee opties: “Voor de ochtendspits tijdens de week, druk 1. Voor de ochtendspits in het weekend, druk 2”.
We beginnen met een doordeweekse ochtend, 7u. De wekker gaat, ik lag nog heerlijk te slapen.
Eh, stop, keerdekiwere! Correctie, onze wekker geniet momenteel van een welverdiende loopbaanonderbreking, en wordt vervangen door twee kindjes die hun taak met verve volbrengen. Ons overslapen zit er bijgevolg niet meer in, wel zo gemakkelijk.
Manlief en ik haasten ons naar de badkamer, waar we onszelf een kwartiertje / halfuurtje de tijd gunnen om onze wallen weg te wassen en ons toonbaar te maken. Als het geluk aan onze kant staat, kunnen we dat doen in alle rust, en krijgen we nog even de tijd om echt wakker te worden. In het andere geval voel ik me opgejaagd omdat er een van de kindjes uit zijn bed wil. En liefst nu. En dat op luide toon kenbaar maakt. Dan haast ik me te pletter, wat dan bijvoorbeeld resulteert in een mascara die in mijn oog belandt, in plaats van op mijn wimpers. Wie ooit beweerde dat ochtendstond goud in de mond heeft, had duidelijk geen kleine kinderen 😉
Als onze gevelwerken erop zitten, is het tijd om de kindjes uit hun bed te halen. Het vervolg van onze ochtendroutine en hoe vlot die verloopt, hangt dan volledig af van het humeur van deze laatstgenoemden. De ene dag worden we vergast op twee big smiles, de andere dag staat hun gezicht op onweer en wordt er vanaf seconde 1 heel wat ongenoegen geuit. In theorie worden de jongens aangekleed, krijgen ze hun melk en hun ontbijt, en poetsen we daarna hun tanden, zodat ze proper, aangekleed en met volle maag naar school of crèche kunnen vertrekken. In de praktijk weerklinkt op die minder vlotte dagen hun ongenoegen, zoals “Ik-wil-melk-en-wel-nu-meteen!” “Mijn melk is te warm!” “Mijn melk is te koud!” “Ik wil geen groene kousen aan! Het is vandaag de gele dag, dan wil ik gele kousen aan!” “Ik wil een snoep als ontbijt!” We proberen rustig te blijven, want alleen kalmte kan ons redden, maar dat lukt de ene keer al vlotter dan de andere keer. En eerlijk is eerlijk, er zijn evenzeer ochtenden waarbij de jongste op tafel trommelt van enthousiasme, en de oudste ons vertelt dat we zijn beste vrienden zijn, en dat hij heel blij is op ons.
Het is daarna altijd een gehaast om de oudste op tijd af te leveren op school. Hij durft wel eens te treuzelen (understatement), en vermits hij een echte man is, is multi-tasken niet zijn sterkste kant. Bijgevolg fietst hij 2m, wil hij vervolgens een uitgebreid verhaal vertellen, fiets hij daarna weer 5m, zingt dan een liedje, …. Ik probeer geïnteresseerd op alle vragen te antwoorden, terwijl ik hem ondertussen aanmaan om toch maar wat voort te maken 😉
Na een dikke knuffel aan de deur van de klas (want oh wee als hij niet én een knuffel én een zoen én een aai over zijn bol heeft gekregen!) en een korte wandeling terug naar huis, blijven er welgeteld vijf minuten over om opnieuw orde te scheppen in de chaos die is achtergebleven. Oef… de dag kan beginnen, tijd om naar het werk te vertrekken!
In het weekend ziet het tafereel er uiteraard helemaal anders uit. Die natuurlijke wekkertjes doen ook dan hun werk. In scenario 1 sta ik dan op met de twee bandietjes, en nestelen we ons in de zetel onder een fleece-dekentje, gewapend met flesjes melk en de afstandsbediening. De kindjes kijken even naar televisie, terwijl mama rustig wakker wordt en geniet van de knuffels van haar zonen. Daarna kunnen we op het gemak ontbijten, en is het al bijna tijd voor de ochtenddut van de jongste. En ondertussen is er tijd voor wat quality time met de oudste: dan knutselen we, lezen we een boekje of spelen we een spelletje.
In het tweede scenario ben ik de gelukzak die zich nog even mag omdraaien, terwijl de wederhelft naar beneden trekt met de kroost. Nog zalig wat soezen en bijslapen; de boom in met die ochtendstond! 😉 Want ware liefde is… elkaar een keer per week laten uitslapen!
MAMoiselle Blogt 